Moje osiemdziesiąt jeden lat anarchii: Pamiętnik

Oryginalny tytuł:

My Eighty-One Years of Anarchy: A Memoir

Zawartość książki:

May Picqueray (1898-1983) nie przegapiła żadnego z najważniejszych wydarzeń w historii za swojego życia. W 1921 r.

wysłała paczkę z bombą (wybuchła bez ofiar) do ambasadora USA w Paryżu, aby zaprotestować przeciwko niesławnemu skazaniu i wyrokowi śmierci Sacco i Vanzettiego. W listopadzie 1922 r. została poproszona przez Federację Metalową CGTU na Kongresie o wzięcie udziału w Międzynarodówce Czerwonych Związków Zawodowych w Moskwie, gdzie stanęła na stole i potępiła kongres za ucztowanie, podczas gdy rosyjscy robotnicy głodowali.

Następnie odmówiła podania ręki Leonowi Trockiemu, do którego przyszła prosić o ułaskawienie anarchistycznych więźniów politycznych. Wiele lat później była ściśle zaangażowana w ruchy maja 1968 roku i walki o Larzac w 1975 roku.

Historia Picqueray jest ściśle powiązana z historiami Bastiena Faure, Nestora Makhno, Emmy Goldman, Alexandra Berckmana, Mariusa Jacoba i Buenaventury Durrutiego, a także wielu innych. Jej autobiografia My Eighty-one Years in Anarchy jest po raz pierwszy dostępna w języku angielskim w tłumaczeniu Paula Sharkeya.