Moje lunche z Orsonem: Rozmowy między Henrym Jaglomem i Orsonem Wellesem

Opinie czytelników

Książka „My Lunches with Orson” zawiera nagrane rozmowy między Orsonem Wellesem i Henrym Jaglomem w ostatnich latach życia Wellesa, zapewniając szczery wgląd w życie i zmagania kultowego filmowca. Chociaż książka oferuje zabawne anegdoty i spostrzeżenia, ujawnia również frustrację Wellesa związaną z jego karierą i życiem osobistym.

Książka jest zabawna, wnikliwa i oferuje świeży materiał dla entuzjastów Wellesa. Zawiera dowcipne opowieści i bystre obserwacje Wellesa, oddając jego wyjątkowy głos i osobowość. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą i wciągającą lekturę, która zapewnia rzadkie spojrzenie na myśli i doświadczenia Wellesa, podkreślając jego błyskotliwość i dowcip.

Niektórzy czytelnicy czuli się niekomfortowo w kontekście rozmów, które zostały nagrane bez pełnej świadomości Wellesa o ich ewentualnej publikacji. W kilku recenzjach zauważono, że rozmowy mogą być bezcelowe, pozbawione energii, której można by oczekiwać od tak dynamicznej osobowości. Ponadto niektóre części książki zostały uznane za plotkarskie lub obce, z poczuciem, że upadek Wellesa został obnażony, co może osłabić przyjemność dla niektórych.

(na podstawie 187 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Lunches with Orson: Conversations Between Henry Jaglom and Orson Welles

Zawartość książki:

OPARTY NA DAWNO ZAGINIONYCH NAGRANIACH ZESTAW PORYWAJĄCYCH I ODKRYWCZYCH ROZMÓW Z WIELKIM AMERYKAŃSKIM PROWOKATOREM KULTURALNYM.

Od dawna krążyły pogłoski o zaginionej skrzynce z taśmami zawierającymi prywatne rozmowy między Orsonem Wellesem a jego przyjacielem, reżyserem Henrym Jaglomem, nagrywane podczas regularnych lunchów w latach poprzedzających śmierć Wellesa. Taśmy, zbierające kurz w garażu, rzeczywiście istniały, a ta książka po raz pierwszy ujawnia, co zawierają.

Oto Welles, jakiego nigdy wcześniej nie widziano: rozmawiający intymnie, ujawniający osobiste sekrety, zastanawiający się nad wzlotami i upadkami swojej zadziwiającej kariery, ludźmi, których znał - FDR, Winston Churchill, Charlie Chaplin, Marlene Dietrich, Laurence Olivier, David Selznick, Rita Hayworth i nie tylko - oraz wieloma rozczarowaniami ostatnich lat. To wielki reżyser unplugged, wolny od bycia lekceważącym i gorszym - seksistowskim, homofobicznym, rasistowskim lub żadnym z powyższych - ponieważ był niczym innym, jak fabulatorem i prowokatorem. Począwszy od polityki, przez literaturę, po wady swoich przyjaciół i wiele filmów, które wciąż chciał wypuścić, Welles jest jednocześnie cyniczny i romantyczny, sentymentalny i drapieżny, ale nigdy nudny i zawsze diabelnie zabawny.

Zredagowana przez Petera Biskinda, czołowego amerykańskiego historyka filmu, książka Moje obiady z Orsonem ukazuje jednego z gigantów XX wieku, człowieka zmagającego się z przeciwnościami losu, zgorzkniałego i wściekłego, desperacko pragnącego ostatniego triumfu, ale tryskającego dowcipem i niespokojną inteligencją. To tak blisko, jak to tylko możliwe, do prawdziwego Wellesa - jeśli takie stworzenie kiedykolwiek istniało.