Moje dni ciemnozielonej euforii

Opinie czytelników

Książka przedstawia mieszankę humoru i poważnych tematów związanych z lękiem ekologicznym, podążając za główną bohaterką Carą, która zmaga się ze swoimi ideałami i związkami. Podczas gdy wielu czytelnikom podobała się zabawna narracja i wiarygodni bohaterowie, niektórzy uznali brak sympatycznych postaci i nierozwiązane kwestie fabularne za frustrujące.

Zabawne postacie, szybka i wciągająca lektura, żywe opisy, wiarygodna bohaterka i doskonała narracja audio. Wielu czytelników doceniło humorystyczne podejście do eko-lęku i złożoność postaci, zwłaszcza zmagania i przygody głównego bohatera.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książce brakowało spójnej fabuły, a głównego bohatera nie dało się polubić. Skarżono się na nierozwiązane wątki fabularne, brak sympatycznych postaci i ogólny brak satysfakcji z zakończenia narracji.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Days of Dark Green Euphoria

Zawartość książki:

Trzydziestokilkuletnia Cara Foster jest, można powiedzieć, eko-niepokojona - a może nawet eko-neurotyczna. Jada ze śmietników (nie dlatego, że chce, ale dlatego, że tak trzeba), pierze tak rzadko, jak to możliwe, bierze marynarskie prysznice co kilka dni i ponownie ocenia swojego chłopaka za zabicie pająka zamiast ratowania życia.

Cara nigdy nie poznała swoich sześciu (wkrótce siedmiu) siostrzeńców i siostrzenic, ponieważ nie lata samolotami krajowymi (chyba że w nagłych wypadkach) ani międzynarodowymi (nigdy). Tęskni za tak niskim śladem węglowym, że trudno byłoby się zorientować o jej istnieniu.

Potem, podczas niedzielnego brunchu nasączonego mimozą, spotyka ponętną matkę swojego chłopaka, Millie, i Cara jest zahipnotyzowana. Millie reprezentuje wszystko, czemu Cara jest przeciwna: Je mięso, ma dywany ze skóry bydlęcej, jeździ samochodem wielkości małego jachtu i beztrosko podróżuje po świecie łodzią, samolotem i pociągiem - bez żadnego poczucia winy. W rzeczywistości Cara wkrótce przyznaje, że może to być powód, dla którego tak bardzo pociąga ją Millie. Gdy zaczynają spędzać razem czas, robiąc sobie pedicure i pijąc martini z szesnastoma oliwkami, Cara uzależnia się od Millie i tej nowej wolności od surowych realiów życia w XXI wieku.

Jednak wkrótce Cara ryzykuje utratę wszystkiego, aby być blisko przyziemnej ekstrawagancji świata Millie - jej kariera, najlepsza przyjaciółka i tożsamość wiszą na włosku, gdy walczy o uwolnienie się od tej odurzającej muzy.

Niepokorna, dowcipna i prowokująca Moje dni ciemnozielonej euforii to satyryczna powieść o tym, jak życie na krawędzi ekologicznego lęku może wymknąć się spod kontroli, a także o tym, jak obiecujące i inspirujące może być zaangażowanie w ratowanie naszej planety.