Moje ciało nie jest prośbą o modlitwę: Sprawiedliwość wobec niepełnosprawności w Kościele

Opinie czytelników

W książce „Moje ciało nie jest prośbą o modlitwę” dr Amy Kenny bada złożoność niepełnosprawności w kościele i społeczeństwie, wykorzystując humor i osobistą narrację, aby zakwestionować postrzeganie niepełnosprawności. Książka ma na celu wspieranie zrozumienia, integracji i refleksji wśród czytelników, wzywając do ponownej oceny podejścia kościoła do osób niepełnosprawnych.

Książka jest chwalona za humor, wrażliwość i wnikliwe spojrzenie na niepełnosprawność. Pisarstwo Kenny'ego jest wciągające i prowokuje do myślenia, pomagając czytelnikom skonfrontować się z niewygodnymi realiami i błędnymi przekonaniami na temat niepełnosprawności. Książka zawiera refleksyjne pytania i praktyczne narzędzia, dzięki którym czytelnicy mogą zastosować to, czego się nauczyli, dzięki czemu nadaje się do dyskusji grupowych. Wiele recenzji podkreśla zdolność książki do kwestionowania percepcji, zachęcania do empatii i wspierania integracji.

Niektórzy czytelnicy uznali, że ton książki jest czasami zbyt cyniczny lub gorzki, czując, że autor mógłby być bardziej optymistyczny co do intencji ludzi. Dodatkowo, kilka recenzji wskazywało, że książka mogłaby skorzystać na poruszeniu kwestii systemowych, takich jak biała supremacja w odniesieniu do ableizmu, co ich zdaniem osłabiło jej ogólną argumentację. Wspomniano również o założeniach autora dotyczących motywów i interakcji ludzi, z którymi nie wszyscy się zgadzali.

(na podstawie 50 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Body Is Not a Prayer Request: Disability Justice in the Church

Zawartość książki:

"Dzięki humorystycznej prozie i dowcipnemu dowcipowi Kenny przekonuje wszystkich chrześcijan, aby zrobili więcej, aby zaspokoić potrzeby dostępu i przyjąć niepełnosprawność jako część Bożego królestwa.... Chrześcijanie nastawieni na integrację będą kibicować lekcjom tutaj przedstawionym." Publishers Weekly.

Książka, której kościół desperacko potrzebuje." - Elisa Rowe, Sojourners.

Większość kościoła zapomniała, że czcimy niepełnosprawnego Boga, którego rany przetrwały zmartwychwstanie, mówi Amy Kenny. Nadszedł czas, aby kościół zaczął traktować osoby niepełnosprawne jako pełnoprawnych członków ciała Chrystusa, którzy mają do zaoferowania znacznie więcej niż tylko cudowną narrację o leczeniu i uczyć się z ich ucieleśnionych doświadczeń.

Książka ta, napisana przez niepełnosprawną chrześcijankę, pokazuje, że Kościół nie dostrzega proroczego świadectwa i błogosławieństwa niepełnosprawności. Kenny zastanawia się nad swoimi doświadczeniami w kościele, aby obnażyć niezamierzony ableizm i rzucić nową wizję dla wspólnot chrześcijańskich, aby zaangażować się w sprawiedliwość wobec niepełnosprawności. Pokazuje, że dopóki nie będziemy kultywować przestrzeni kościelnych, w których osoby niepełnosprawne mogą w pełni przynależeć, rozwijać się i przewodzić, nie doceniamy różnorodnych członków ciała Chrystusa.

Oferując unikalne połączenie osobistych opowieści, świeżych i przekonujących tekstów, egzegezy biblijnej i praktycznego zastosowania, książka ta zachęca czytelników do udziału w sprawiedliwości wobec niepełnosprawności i tworzenia bardziej integracyjnej społeczności w kościele i przestrzeniach parakościelnych. Książka zawiera interesujące treści, takie jak pytania do refleksji i listy dziesięciu najlepszych.