Moja zakazana twarz

Opinie czytelników

Książka oferuje fascynujący i otwierający oczy opis życia kobiet w Afganistanie pod rządami talibów, zapewniając kontekst historyczny i głęboko osobiste narracje. Jest jednak krytykowana za chaotyczną strukturę, problemy z edycją i czasami niejasny tok narracji.

** Wciągający i otwierający oczy wgląd w życie afgańskich kobiet pod rządami talibów. ** Podkreśla kontekst historyczny i swobody, jakimi cieszyły się kobiety przed rządami talibów. ** Odważne osobiste relacje, które wzbudzają empatię i zainteresowanie zmaganiami Afgańczyków. ** Angażuje czytelników dzięki unikalnemu spojrzeniu na zmiany kulturowe i społeczne w Afganistanie.

** Chaotyczny i chaotyczny styl pisania, często trudny do zrozumienia. ** Problemy z edycją prowadzą do mylących przejść między retrospekcjami a główną narracją. ** Niektórzy czytelnicy uznali ją za mylącą i kwestionowali interpretację islamu przez autora. ** W drugiej połowie książki brakuje skupienia, co prowadzi do niepotrzebnych szczegółów, które odwracają uwagę od głównej historii.

(na podstawie 55 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Forbidden Face

Zawartość książki:

Latifa urodziła się w wykształconej afgańskiej rodzinie z klasy średniej w Kabulu w 1980 roku. Marzyła o tym, by pewnego dnia zostać dziennikarką, interesowała się modą, filmami i przyjaciółmi. Jej ojciec zajmował się importem/eksportem, a matka była lekarzem.

We wrześniu 1996 r. talibowie przejęli władzę w Kabulu. Od tego momentu 16-letnia Latifa stała się więźniem we własnym domu. Jej szkoła została zamknięta. Jej matce zabroniono pracować. Najprostsze i najbardziej podstawowe wolności - chodzenie ulicą, wyglądanie przez okno - nie należały już do niej. Została zmuszona do noszenia chadri.

My Forbidden Face to przejmująca i bardzo osobista relacja z życia pod rządami talibów. Z bolesną szczerością i jasnością Latifa opisuje sposób, w jaki patrzyła, jak jej świat rozpada się w imię fanatycznej interpretacji wiary, której nie mogła pojąć. Jej głos oddaje utraconą niewinność, ale także jej determinację, by żyć w wolności i nadziei.

Na początku tego roku Latifa i jej rodzice uciekli z Afganistanu z pomocą francuskiej grupy afgańskiego ruchu oporu.