Moja lobotomia: Pamiętnik

Opinie czytelników

Książka „Moja lobotomia” opowiada wstrząsającą, prawdziwą historię Howarda Dully'ego, który w wieku dwunastu lat przeszedł zabieg lobotomii z powodu niewłaściwych działań jego agresywnej macochy i nadgorliwego lekarza. Pomimo traumy z dzieciństwa, w tym emocjonalnego znęcania się i zaniedbania, podróż Howarda jest podróżą odporności i rozwoju osobistego, ponieważ ostatecznie wykuwa dla siebie udane życie. Podczas gdy wielu recenzentów było poruszonych emocjonalną głębią i znaczeniem jego historii, niektórzy wyrazili rozczarowanie strukturą narracji i skupieniem się na jego krzywdzącej historii, a nie na samej lobotomii.

Książka jest opisywana jako głęboko poruszająca, trzymająca w napięciu i prowokująca do myślenia, z potężną i inspirującą historią o odporności. Recenzenci chwalili siłę Howarda Dully'ego i jego zdolność do stworzenia satysfakcjonującego życia pomimo traumatycznej przeszłości. Wielu doceniło emocjonalną surowość narracji i jej znaczenie dla dyskusji na temat zdrowia psychicznego i opieki nad dziećmi.

Krytycy zauważyli, że książka czasami nie skupia się na samej lobotomii, a niektórzy uważają, że przede wszystkim opowiada o niespokojnym dzieciństwie Howarda, zamiast zagłębiać się w konsekwencje operacji. Inni wspominali, że narracja może wydawać się nużąca i pozbawiona jasności w odniesieniu do jego relacji i problemów behawioralnych. Pojawiły się również komentarze mówiące o chęci uzyskania większej ilości szczegółów na temat następstw zabiegu i mniejszego nacisku na historię rodziny.

(na podstawie 481 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Lobotomy: A Memoir

Zawartość książki:

Howard Dully dzieli się historią boleśnie dysfunkcyjnego dzieciństwa, źle spędzonej młodości, walki o odzyskanie życia, które zostało mu odebrane, i jego odkupienia.

W wieku dwunastu lat Howard Dully był winny tych samych przestępstw, co inni chłopcy w jego wieku: był kapryśny i niechlujny, hałaśliwy ze swoimi braćmi, sprzeczny tylko po to, by udowodnić swoją rację i wiecznie skłócony z rodzicami. Jednak w jakiś sposób ten normalny chłopiec stał się jedną z najmłodszych osób, na których dr Walter Freeman wykonał barbarzyńską transorbitalną - lub szpikulcem do lodu - lobotomię.

Porzucony przez rodzinę w ciągu roku od operacji, Howard spędził swoje nastoletnie lata w szpitalach psychiatrycznych, lata dwudzieste w więzieniu, a lata trzydzieste w butelce. Dopiero po czterdziestce Howard zaczął układać sobie życie. Ale nawet gdy zaczął żyć "normalnym" życiem, którego mu odmówiono, Howard zmagał się z jednym pytaniem: Dlaczego?

Były tylko trzy osoby, które znały prawdę: Freeman, człowiek, który przeprowadził zabieg; Lou, jego zimna i wymagająca macocha, która zwróciła uwagę Howarda na lekarza; i jego ojciec, Rodney. Z tej trójki tylko Rodney, człowiek, który nie interweniował w imieniu swojego syna, wciąż żył. Czas uciekał. Stabilny i szczęśliwy po raz pierwszy od dziesięcioleci, Howard zaczął szukać odpowiedzi.

Dzięki swoim badaniom Howard spotkał innych pacjentów po lobotomii i ich rodziny, rozmawiał z jednym z synów Freemana o kontrowersyjnej pracy jego ojca i skonfrontował Rodneya z jego współudziałem. W archiwum, w którym przechowywane są akta doktora, w końcu stanął twarzą w twarz z prawdą.

Ujawniając, co stało się z dzieckiem, którego nikt - ani jego ojciec, ani społeczność medyczna, ani państwo - nie chciał chronić, My Lobotomy ujawnia haniebny rozdział w historii leczenia chorób psychicznych. Jednak ostatecznie jest to potężna i poruszająca kronika życia jednego człowieka.