Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje szczegółową krytykę chrześcijaństwa, szczególnie z perspektywy Kościoła Anglii. Jest dobrze napisana i pouczająca, choć niektórzy czytelnicy mogą mieć trudności ze zrozumieniem i określeniem osobistych przekonań autora. Chociaż dobrze rezonuje z ateistami i sceptykami, może nie dostarczyć nowych spostrzeżeń tym, którzy są chrześcijanami.
Zalety:Dobrze napisana i szczegółowa krytyka, pouczająca, zachęcająca do krytycznego myślenia, mocne argumenty przeciwko przesądom, przemawiająca do tych, którzy identyfikują się jako ateiści, a także zapewniająca kontekst historyczny i odwagę autora.
Wady:Dla niektórych może być trudna do przeczytania ze względu na jej wiek i złożoność, niejasne stanowisko autora wobec ateizmu, niezbyt przydatna dla wierzących, a niektórzy czytelnicy uznali, że tekst jest słaby lub niejasny.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
My Path to Atheism
Zawartość książki:
Co myślimy o Chrystusie, czyim jest synem? "Czy ludzkim dzieckiem ludzkich rodziców, czy boskim Synem Wszechmogącego Boga?
Kiedy rozważamy Jego czystość, Jego wiarę w Ojca, Jego przebaczającą cierpliwość, Jego oddaną pracę wśród marginesu społecznego, Jego braterską miłość do grzeszników i wyrzutków - kiedy nasze umysły skupiają się tylko na tym, wszyscy odczuwamy cudowną fascynację, która przyciągnęła miliony do stóp tego "syna człowieczego", a igła naszej wiary zaczyna drżeć w kierunku chrześcijańskiego bieguna.
Annie Besant z domu Wood urodziła się 1 października 1847 roku i zmarła 20 września 1933 roku. W 1867 r. Annie w wieku 20 lat wyszła za mąż za duchownego Franka Besanta i mieli dwoje dzieci. Coraz bardziej antyreligijne poglądy Annie doprowadziły do ich prawnego rozstania w 1873 r., gdy uznała, że źródłem, z którego pochodzi wszechświat, jest zamanifestowana boska istota.
Następnie stała się wybitnym mówcą National Secular Society, a także pisarką i bliską przyjaciółką Charlesa Bradlaugha, a w 1877 r. zostali oskarżeni o opublikowanie książki przez urodzonego kontrolera Campaignera. Skandal uczynił ich sławnymi, a Bradlaugh został następnie wybrany na posła do parlamentu Northampton w 1880 roku.
Następnie zaangażowała się w działania związkowe, w tym w demonstrację Krwawej Niedzieli i londyński strajk dziewcząt zapałczanych w 1898 roku.
Była czołową mówczynią zarówno Towarzystwa Fabiańskiego, jak i marksistowskiej Federacji Socjaldemokratycznej. Została również wybrana do londyńskiej rady szkolnej w dzielnicy Tower Hamlets, zajmując pierwsze miejsce w plebiscycie, mimo że w tamtym czasie niewiele kobiet miało prawo głosu. Założyła Centralną Szkołę Hinduską w Benares jako główny środek do osiągnięcia swoich celów.
