Mój inny język

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

Myother Tongue

Zawartość książki:

Poezja. Studia latynoskie/latynoskie. Studia kobiece. Jak prześledzić zmiany domu lub sylaby, historię stawania się w języku? Pokazujemy to, co zostało przekazane wraz z mlekiem matki, krwią-słowami, wypchniętymi z ciała na stronę. To właśnie robią te wiersze, pięknie się rozlewając, formując w ustach czytelnika. To jest "arka zbudowana, by przetrwać": nasze rzeczy zbudowane z krążących słów, od matki do córki, od matki do córki. -- Eleni Sikelianos.

Są to wiersze, które liczą się z historią rodziny, pokoleń, języka i miłości: jak nasze języki są matkami lub nie, jak jesteśmy dawani i porzucani. Alcal pisze: "Co dobrego jest we wznoszeniu / z nieobecności / słowa?" Mocne i wspaniałe, inteligentne i wzruszające, te wiersze są ofiarami, które wiążą, rozwiązują, jednoczą, kuszą. -- Hoa Nguyen.

Nowy poemat Rosy Alcal MYOTHER TONGUE zaczyna się w archiwach tego, co jeszcze nie zostało napisane. Pisze z precyzją i dynamizmem z pogranicza śmierci (matki) i narodzin (córki). O tym, co wytwarza ciało i co wytwarza ciało: o pracy, traumie, pamięci, poświęceniu, bólu, niebezpieczeństwie i języku tworzonym zarówno na języku, jak i w kulturze, a także o przestrzeniach między tym, co można powiedzieć, a tym, czego brakuje, o językowym i egzystencjalnym problemie braku odpowiednich słów. Ciemności w pracach Alcala wyłaniają się z tego, co dzieje się, gdy nie widzimy siebie w językach, które zarówno nas tworzą, jak i niszczą, gdy pracujemy w tym "śnie zwanym pieniędzmi". Alcal jest {un}dokumentalistką najwyższego rzędu, {un}dokumentalistką tego, co historia i pamięć próbują wymazać. Jej wiersze są pilne, wymagające i nawiedzające. -- Daniel Borzutzky.