Mój dziennik z Guantanamo: Zatrzymani i historie, które mi opowiedzieli

Opinie czytelników

Książka stanowi przejmującą i otwierającą oczy eksplorację doświadczeń więźniów przetrzymywanych w Zatoce Guantanamo, podkreślając ich człowieczeństwo, niesprawiedliwość, z jaką musieli się zmierzyć, oraz złożone motywacje stojące za ich przetrzymywaniem. Wielu czytelników uznało ją zarówno za przejmującą, jak i przekonującą, zachęcając innych do zrozumienia szerszych implikacji tych historii. Pojawiły się jednak pewne uwagi krytyczne dotyczące perspektywy i stylu pisania autora.

Czytelnicy chwalili emocjonalną głębię i humanizację zatrzymanych w książce, zauważając, że jest ona dobrze napisana, wciągająca i przekonująca. Wielu uznało ją za pouczającą w odniesieniu do kwestii praw człowieka i doceniło relacje autora z pierwszej ręki oraz wgląd w kontekst kulturowy i polityczny otaczający zatrzymanych. Opisano ją jako ważną lekturę, która podważa uprzedzenia i informuje o niesprawiedliwości prawnej, z jaką borykają się więźniowie.

Krytyka obejmowała obawy dotyczące postrzeganej stronniczości autora, kwestionowania niewinności wszystkich zatrzymanych oraz nieformalnego stylu pisania, który niektórzy uznali za rozpraszający. Niektórzy czytelnicy uważali, że książka nie zawiera wystarczająco krytycznej analizy działań i motywów zatrzymanych, a także domagali się bardziej szczegółowych informacji na temat poszczególnych wspomnianych przypadków. Ponadto, niektórzy czytelnicy zauważyli potrzebę bardziej wyważonego spojrzenia na szerszy kontekst terroryzmu i jego wpływ na politykę Stanów Zjednoczonych.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Guantanamo Diary: The Detainees and the Stories They Told Me

Zawartość książki:

Mahvish Khan jest jedyną Afgańską Amerykanką, która trafiła do Guantanamo z własnej woli. Ta wyjątkowa książka to jej historia, a także historia mężczyzn, których poznała wyjątkowo dobrze w klatkach Guantanamo.

Mahvish Khan jest amerykańską prawniczką, urodzoną przez afgańskich rodziców-imigrantów. Była oburzona faktem, że jej kraj, Stany Zjednoczone, zdaje się zawieszać swoją tradycję równości wszystkich wobec prawa w odniesieniu do osób uwięzionych w Zatoce Guantanamo na Kubie, więc zgłosiła się na ochotnika do tłumaczenia dla prawników - w tym brytyjskiego prawnika i założyciela Reprieve Clive'a Stafforda Smitha - działających pro bono na rzecz więźniów. Ponieważ mówiła w ich języku, rozumiała ich zwyczaje i przynosiła im Starbucks chai, napój najbardziej zbliżony do herbaty, którą piją w domu, szybko się z nią zaprzyjaźnili, oferując ojcowskie rady, a także wyjątkowo osobisty wgląd w ich trudną sytuację i sytuację ich rodzin tysiące kilometrów od domu.

Niektórzy więźniowie Guantanamo to terroryści, którzy zasługują na to, by ich skazać. Niektórzy są pediatrami i nauczycielami. Nie możemy ich odróżnić, dopóki nie zobaczymy w nich jednostek z własnymi, wyjątkowymi historiami.

Zasługują na to. Żaden inny pisarz nie miał dostępu do zatrzymanych. Ta książka jest świadectwem ich niewoli.

Dokumentuje głosy mężczyzn, którzy przez lata byli torturowani i przetrzymywani w czarnej dziurze bezterminowego przetrzymywania bez możliwości odwołania się do prawa. Pokazuje, kim są, a także pozwala czytelnikom zobaczyć, że ci mężczyźni są bardziej podobni do nas niż się różnią.