Moi zaniedbani bogowie

Opinie czytelników

„My Neglected Gods” Joanne Nelson to liryczny zbiór esejów i wierszy, które odzwierciedlają osobiste wspomnienia i codzienne chwile. Pisarstwo równoważy głębię i humor, zapraszając czytelników do odkrywania tematów dziedziczenia, rodziny i natury pamięci. Unikalny głos Nelsona i wciągająca proza tworzą medytacyjne doświadczenie, które rezonuje z różnymi etapami życia i emocjami.

Książka jest pięknie napisana i oferuje płynne połączenie elementów poetyckich i narracyjnych. Czytelnicy doceniają głębię refleksji, humor i sposób, w jaki Nelson rejestruje codzienne chwile. Wielu uważa ją za wciągającą i prowokującą do myślenia, z kojącą jakością, która zachęca do osobistej introspekcji. Różnorodność w długości i stylu utworów zwiększa ich atrakcyjność, sprawiając, że czyta się je z przyjemnością.

Niektórzy czytelnicy wspominają o braku szczegółowych opisów w niektórych historiach, co może sprawić, że będą chcieli uzyskać więcej kontekstu. Kilka recenzji sugeruje, że choć teksty są piękne, ich abstrakcyjna natura może nie odpowiadać wszystkim czytelnikom poszukującym linearnej narracji.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Neglected Gods

Zawartość książki:

Wszyscy mamy swoje rytuały i talizmany, które chronią nas przed nieznanym, ale czy przyznamy się, czym one są?

Karty tarota, pędzące samochody, kilku świętych i stare psy pojawiają się w nowej kolekcji prozy i poezji Joanne Nelson. Odkrywa ona świeckie bóstwa nadające kształt jej dniom, nie tylko w samolotach, ale także w letnich tłumach, na konferencjach i w długich kolejkach na poczcie. Niezależnie od tego, czy jest to bandaż w kieszeni, zapasowy długopis w torebce, czy ukryte 20 dolarów w portfelu na wszelki wypadek, Nelson bada to, co nosimy dla wygody. Zagłębia się w zagadkę retrogradacji Merkurego i bada znaczenie kuchni jako świętych miejsc. Piwo przewija się przez całą książkę. Będzie też kawa.

Dołącz do Nelson, autorki pamiętnika This Is How We Leave, w tej humorystycznej i szczerej podróży przez często ignorowane ciche chwile życia. Ignorowane do momentu, gdy z talerzem ciasteczek w ręku przychodzą błagać o rozmowę. W tym czasie dzieci się wyprowadzają, dom zostaje wystawiony na sprzedaż, a bliscy się starzeją.