Ocena:
Recenzje książki „My Men Are My Heroes: The Brad Kasal Story” podkreślają, że jest to inspirująca i wciągająca lektura, która zapewnia głęboki wgląd w doświadczenia Marines, szczególnie podczas bitwy o Faludżę. Podczas gdy wielu czytelników docenia jej portret przywództwa i koleżeństwa, pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące stylu pisania i toku narracji.
Zalety:⬤ Zapewnia autentyczne i osobiste spojrzenie na Korpus Piechoty Morskiej i doświadczenia żołnierzy w Iraku, zwłaszcza podczas ważnych bitew.
⬤ Inspirujące lekcje przywództwa i wgląd w charakter sierżanta majora Brada Kasala, które dobrze rezonują zarówno z marines, jak i cywilami.
⬤ Zachęca do zrozumienia wojskowego stylu życia i poświęceń ponoszonych przez żołnierzy.
⬤ Dobrze przyjęty przez czynnych i byłych wojskowych, którzy uważają, że jest relatywny i wciągający.
⬤ Zawiera fascynujące historie o odwadze i bohaterstwie.
⬤ Wielu recenzentów krytykowało styl pisania jako chaotyczny lub pozbawiony głębi, sugerując, że mógłby być lepiej zorganizowany.
⬤ Pojawiły się wzmianki o tym, że narracja czasami zbytnio skupia się na Kasalu, zamiast dawać szersze spojrzenie na wkład jego ludzi, co miało być założeniem książki.
⬤ Niektórzy czytelnicy zauważyli powtarzające się wątki, które zaburzały tempo opowieści.
⬤ Kilku czytelników wyraziło niezadowolenie z ograniczonej eksploracji postaci Kasala i potencjału do głębszego opowiedzenia historii.
(na podstawie 109 opinii czytelników)
My Men Are My Heroes
My Men Are My Heroes wprowadza swoich czytelników w żywy standard esprit de corps i wojskowego decorum Korpusu Piechoty Morskiej. Starszy sierżant Bradley Kasal, duma stanu Iowa, jest chłopcem z małego miasteczka, który chciał zostać żołnierzem piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych, zanim jeszcze idealny rekruter piechoty morskiej wmaszerował na salę gimnastyczną jego liceum i zaproponował mu wyzwanie, któremu Kasal nie mógł się oprzeć. Dwie dekady później Kasal stał sztywno na baczność, z jedną nogą dosłownie przestrzeloną na pół, podczas gdy Krzyż Marynarki Wojennej był przypięty do jego piersi. Kasal jest obecnie starszym sierżantem Szkoły Piechoty w Camp Pendleton w Kalifornii do czasu przejścia na emeryturę w maju 2012 roku. Po krótkiej wizycie w dzieciństwie historia Kasala szybko nabiera tempa, wprowadzając czytelnika w jego wczesną karierę w piechocie morskiej; lata pełne przygód, które przyniosły mu przydomek "Robo-Grunt" od mężczyzn, którzy niełatwo oferują wyróżnienia. Kasal wykorzystuje swoje doświadczenie we wspinaczce po szczeblach kariery, aby zilustrować, w jaki sposób marines dorastają i jak są kształtowani przez bezkompromisowe postawy oficerów i podoficerów odpowiedzialnych za przekształcanie młodych marines w tygrysy. Kulminacją przygód Kasala jest Irak. Teraz jest już 1. sierżantem Kasalem, dowodzącym kompanią Kilo, 3/1, kompanią strzelecką w 3. batalionie 1. piechoty morskiej, potężnym "Thunder Third", który okrył się chwałą w 2004 roku.
Dwa dni po rozpoczęciu operacji Iraqi Freedom w marcu 2003 roku Kilo otrzymuje rozkaz utrzymania otwartej drogi między dwoma mostami, które zaciekli fedaini Saddama chcieli odebrać. Kasal staje na tej drodze, dosłownie stojąc wysoko pośród zaciekłego ostrzału, demonstrując rodzaj przywództwa, którego Kompania Kilo potrzebowała, aby wykonać zadanie. Walka Kilo była częścią pierwszego dużego testu zdolności bojowych Korpusu Piechoty Morskiej podczas drugiej wojny w Iraku i jedynym poważnym starciem, jakie Korpus Piechoty Morskiej stoczył podczas gorących dni "podjazdu" do Bagdadu. Kiedy to się skończyło, tak zwani "ninja" z Fedayeen Saddama zostali rozbici. Tydzień później Kasal był już w Bagdadzie, witany z otwartymi ramionami przez rozentuzjazmowaną ludność. Rok później 3/1 powrócił do Iraku, do prowincji Anbar, epicentrum brutalnej wojny toczącej się obecnie w byłej plemiennej twierdzy Saddama i jego popleczników. Uśmiechnięte twarze, które witały 3/1 rok wcześniej, zniknęły. Kasal jest pierwszym sierżantem kompanii uzbrojenia 3/1, opancerzonej pięści batalionu lekkiej piechoty.
Po czterech miesiącach zasadzek, IED i śmiertelnych potyczek 3/1 otrzymuje rozkaz wkroczenia do Faludży, aby odbić starożytne miasto z rąk Al-Kaidy i zagranicznych bojowników, którzy zamienili starożytne "Miasto Meczetów" w fortecę. To właśnie tam, w listopadzie 2004 roku, "Grzmiąca Trzecia" weszła do legendy Korpusu Piechoty Morskiej, a Kasal do Panteonu Bohaterów za swoje czyny podczas najbardziej okrutnej bitwy, jaką Marines stoczyli podczas wojny w Iraku. W nieokreślonym domu w otoczonej murem dzielnicy w Faludży Kasal, w tym czasie towarzyszący oddziałowi strzelców Kilo w spornym domu, zostaje zaangażowany w pojedynek z bliska z fanatycznymi czeczeńskimi bojownikami. Walka toczy się w całym domu, czasami Marines i zagraniczni bojownicy wymieniają ogień karabinowy i granaty z odległości mniejszej niż 10 stóp. Przez prawie dwie godziny oddział jest uwięziony wewnątrz domu. Podczas bijatyki Kasal zostaje postrzelony siedem razy, prawie traci nogę, która zostaje prawie odcięta od jego ciała, i odnosi 47 ran odłamkowych, gdy użył swojego ciała, aby osłonić rannego żołnierza piechoty morskiej leżącego obok niego przed granatem wroga. W potyczce, na zawsze znanej jako walka "Hell House", Kasal został odznaczony Krzyżem Marynarki Wojennej, drugim najwyższym odznaczeniem w kraju za bohaterstwo ".
