Prayer for My Enemy
DramatPostacie: 3 mężczyzn, 3 kobietyWymagania dotyczące scenografii: ProstePrayer for my Enemy został wyprodukowany poza Broadwayem jako część sezonu 2008-2009 w Playwrights Horizons. W „Prayer for my Enemy” dwie rodziny z klasy średniej na przedmieściach stanu Nowy Jork konfrontują się ze swoimi prywatnymi demonami na tle amerykańskiej inwazji na Irak.
Gdy ich drogi krzyżują się w sposób zarówno komiczny, jak i przerażający, kłamstwa i sekrety zostają w końcu ujawnione, a oboje osiągają uczciwe, ciężko zapracowane odkupienie. „Nowo namalowany klasyk”. -The New York Times „Craig Lucas's Prayer for My Enemy to gra w chowanego, w której dowodzenie pisarstwem Lucasa działa jako rodzaj niewypowiedzianej obietnicy dla publiczności: w tej serii nieprzejrzystych, impresjonistycznych momentów w zawirowaniach jednej rodziny coś zostanie znalezione.
Pozornym tytułowym „wrogiem” jest niezdarny, bombastyczny Austin Noone, dwubiegunowy weteran z Wietnamu, którego mania trzymała jego rodzinę jako zakładników przez dziesięciolecia i wydaje się, że w końcu została zażegnana.
„Każdego dnia dziękuję Bogu, uderzam w kolana pierwszą i ostatnią rzeczą, za tę drugą szansę” - mówi Austin, który jest w A. A.
i sześć lat trzeźwy. „Nie zasłużyłem na to, ale...”. Wtóruje mu smutny głos jego córki, Marianne.
„Zasłużyliśmy” - mówi. Modlitwa za mojego wroga kończy się elegijnym hymnem na cześć oddania, ale sztuka dramatyzuje znacznie mniej pocieszającą myśl, którą Austin artykułuje ze śpiączki. „Piekło to prawda widziana zbyt późno„ - mówi.” - John Lahr, The New Yorker.
