Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
New World Modernisms: T.S. Eliot, Derek Walcott, and Kamau Brathwaite
James Clifford mówi nam, że modernizm stał się "podróżującą kulturą", ponieważ odzwierciedla "rozbieżny kosmopolityzm" XX wieku - to znaczy świat, w którym ludzie są paradoksalnie migrujący, ale zakorzenieni, międzynarodowi, ale lokalni. Być może modernizm podróżował tak dobrze, ponieważ został przekształcony przez swoją podróż; jest to sugestia Charlesa Pollarda w New World Modernisms, fascynującym pierwszym kroku w mapowaniu migracji modernizmu.
Pollard przygląda się najnowszej poezji karaibskiej jako sposobowi na ponowną ocenę kosmopolityzmu modernizmu; w szczególności jego książka redefiniuje kosmopolityczny wpływ modernizmu T.S. Eliota, badając, w jaki sposób jego idee zostały przekształcone przez dwóch wiodących anglojęzycznych poetów karaibskich, Dereka Walcotta i Kamau Brathwaite'a. Pollard koncentruje się na trzech modernistycznych zasadach Eliota: tradycji, związku poezji z mową i społecznej funkcji poezji. Następnie śledzi transformacje tych idei przez Walcotta i Brathwaite'a w ich wykorzystaniu różnorodnych fragmentów kultury do konstruowania alternatywnych karaibskich tradycji, w ich rewitalizacji języka poetyckiego za pomocą rytmów i dykcji mowy karaibskiej oraz w ich ponownej artykulacji publicznej roli poety w kontekście karaibskim.
Badając te formatywne postkolonialne przejawy modernizmu, Pollard kwestionuje dominujące podejście krytyczne, które stawia postkolonializm w opozycji do modernizmu, podejście, które zakłada, że modernistyczna estetyka koniecznie wspiera ideologię kolonialną.
New World Modernisms ożywia badania nad Eliotem, śledząc jego międzynarodowy wpływ, zapewniając jednocześnie najbardziej kompleksową jak dotąd ocenę komplementarnego wkładu Walcotta i Brathwaite'a w rozwój modernistycznej estetyki Nowego Świata.
