Modernizm po postkolonializmie: W stronę nieterytorialnej literatury porównawczej

Oryginalny tytuł:

Modernism After Postcolonialism: Toward a Nonterritorial Comparative Literature

Zawartość książki:

Dotychczasowe studia nad modernizmem literackim zazwyczaj czytają anglojęzyczne teksty atlantyckie przez pryzmat teorii krytycznych pochodzących z Europy i Ameryki Północnej. W Modernism after Postcolonialism Mara de Gennaro podejmuje się porównawczego studium anglo- i frankofońskiego, odwołując się do teoretycznych ram Gayatri Spivak, Douarda Glissanta, Fran oise Verg s, Michela-Rolpha Trouillota, Dipesha Chakrabarty'ego i innych. Analizując ponadnarodową poetykę porównania, która kwestionuje praktyki porównawcze dyskursów kolonialistycznych, rasistowskich i etniczno-nacjonalistycznych, książka traktuje te poetyki jako modele kreolistycznej krytycznej metody czytania, która poszukuje nieprzewidywalnych, wzajemnie generujących się relacji tekstowych, zaciemnionych przez podziały geograficzne i językowe.

W każdym rozdziale de Gennaro łączy kanonicznego anglojęzycznego pisarza modernistycznego (Gertrude Stein, T.S. Eliot, E.M. Forster, Virginia Woolf) z pisarzem postkolonialnym (Aim Cesaire, Glissant, Patrick Chamoiseau, J.M. Coetzee, Edwidge Danticat), interpretując główne dzieła przedwojennego i międzywojennego modernizmu w świetle literatury postkolonialnej i frankofońskiej, teorii kultury i historiografii. Czytane razem, teksty te sugerują zwrot - czasem subtelny lub konfliktowy we wcześniejszych atlantyckich tekstach modernistycznych, podczas gdy zwykle bardziej jawny w późniejszych tekstach karaibskich i postkolonialnych - w kierunku form porównawczych naznaczonych brakiem zdecydowania i chwiejnym poczuciem autorytetu. Wraz z rozwojem literatury światowej i globalnych studiów modernistycznych, tym bardziej naglące staje się zbadanie, w jaki sposób formy porównawcze mogą ostrzegać nas przed niewypowiedzianymi i błędnie rozpoznanymi relacjami, jednocześnie konfrontując nas z trudnościami w reprezentowaniu Innego.

Poprzez powiązanie tych pozornie niepowiązanych, często rozbieżnych tekstów, de Gennaro rzuca wyzwanie zakorzenionym terytorialnym nawykom znaczenia literackiego. Argumentuje ona, że literatura porównawcza aspirująca do nieterytorialnego charakteru odbiega nie tylko od eurocentrycznych podejść formalistycznych, ale także od globalnych komparatystów, którzy podkreślają niewspółmierność do tego stopnia, że pomijają istotne powiązania tekstowe i kontekstowe. Czerpiąc z interdyscyplinarnych postkolonialnych wysiłków, zwłaszcza w naukach społecznych, zmierzających do deterytorializacji kategorii tożsamości, kultury i wspólnoty, Modernism after Postcolonialism odrzuca przestarzałe modernistyczne i postkolonialne paradygmaty, aby ujawnić, w jaki sposób niespokojne, niejednoznaczne porównania transnarodowej poetyki modernistycznej mogą wezwać nas do wyobrażenia sobie nowych solidarności ponad ograniczonymi terytoriami.