Modernism, Ireland and Civil War
Pierwsze dwie dekady irlandzkiej niepodległości były pełne napięć, a kształtowanie się postimperialnego państwa było przedmiotem ciągłych kontrowersji. Warunkowe postrzeganie tego, czym Irlandia była, powinna lub może być, zbiegło się w czasie z rewolucją w sztuce.
Teraz zapomniane kultury wybuchały i znikały, małe magazyny, kluby kabaretowe, zamieszki i teatry wybuchały w zmiennej sferze publicznej. Nicholas Allen odczytuje kryzys irlandzkiej niepodległości jako kształtujący nowe, eksperymentalne relacje między powieściami, wierszami, obrazami, artystami i publicznością. Warunkowe, niedokończone przestrzenie modernistycznego dzieła sztuki były niedokończoną wojną domową.
Łącząc te teksty i czasy, Allen umiejscawia Joyce'a, Becketta, Jacka i W.B. Yeatsa w kontrowersjach wokół państwa irlandzkiego po 1922 roku.
Dzięki interdyscyplinarnemu spojrzeniu na artystów i konteksty, książka ta stanowi ważny wkład w badanie irlandzkiej kultury lat 20. i 30.
oraz historii modernizmu.
