Models of Reading: Paragons and Parasites in Richardson, Burney, and Laclos
Dwa dominujące krytyczne założenia dotyczące Samuela Richardsona - że jest feministą i że jego powieści mają na celu wywarcie bezpośredniego dydaktycznego wpływu na czytelników - są kwestionowane przez to porównawcze badanie kobiecej wzorowości w Clarissie, Sir Charlesie Grandisonie, Evelinie i Les Liaisons dangereuses w kontekście teoretycznym i historycznym, w celu zbadania ideologicznie naładowanego terenu modeli i modelowania w XVIII-wiecznej fikcji epistolarnej.
Możliwość stworzenia spójnego i możliwego do naśladowania modelu, zarówno kobiecej cnoty, jak i stabilnej komunikacji, jest negowana przez utrzymywanie się "pasożytów" w wymianach narracyjnych, które próbują stworzyć te ideały. Kobieca podmiotowość w relacji tekst-czytelniczka Clarissy nie jest wyobrażana jako miejsce etycznej transformacji, lecz paraliżującego wstydu i wyrzutów sumienia.
Lektura Koehlera tworzy trajektorię, w której Burney i Laclose, pisząc w ciągu trzydziestu pięciu lat od publikacji Clarissy, odrzucają użycie przez Richardsona kobiecej wzorowości jako broni.