Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, recenzje książki podkreślają podział w odbiorze. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą i wnikliwą, szczególnie chwaląc jej obszerny kulturowy i historyczny przegląd mizantropii, wielu innych krytykowało styl pisania jako gęsty, pretensjonalny i trudny do zaangażowania. Powszechnym odczuciem było rozczarowanie powierzchownym potraktowaniem tematu pomimo jego potencjału do pogłębienia.
Zalety:⬤ Pouczająca i dobrze zbadana
⬤ doskonałe przykłady z historii i kultury
⬤ unikalny wkład w dyskusję na temat mizantropii
⬤ uznana za potencjalnie niezbędny punkt odniesienia w badaniach nad mizantropią
⬤ logicznie skonstruowana z przemyślanymi spostrzeżeniami na temat logiki mizantropijnego myślenia.
⬤ Trudny i gęsty styl pisania
⬤ krytykowany za pretensjonalność i żargon
⬤ pomija istotne argumenty filozoficzne
⬤ nie jest wciągająca ani zabawna dla szerokiego grona odbiorców
⬤ może być przeznaczona bardziej dla naukowców i ekspertów w tej dziedzinie, co czyni ją mniej przystępną.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Misanthropy: The Critique of Humanity
Ta książka jest pierwszym obszernym studium na temat mizantropii, jej historii, argumentów zarówno za, jak i przeciw niej oraz jej znaczenia dla nas dzisiaj. Mizantropia nie jest ściśle filozofią.
Jest to myśl niespójna i dlatego często była wyśmiewana. Ale od Tymona z Aten do Motorhead miała bardzo długie życie, ogromny historyczny zakup i wydaje się być niepokonana i niepodważalna. Istoty ludzkie zawsze pielęgnowały głęboką nieufność wobec tego, kim i czym są.
Ta książka nie stara się zracjonalizować tej nieufności, ale pyta, jak dalece mizantropia może mieć powód po swojej stronie, nawet jeśli jest to powód zagmatwany. Istnieją oczywiste argumenty przeciwko mizantropii. Często rodzi się ona z nienawiści do fizycznego bytu.
Można ją wyjaśnić historycznie. Pojawia się szczególnie w kulturach niedemokratycznych. Ale co z mizantropią nieuleczalnie pokonanych i pozbawionych władzy narodów? Albo zrodzoną z progresywizmu? Albo mizantropia, która kłóci się z okazjonalnymi lub łatwymi pozytywami (od Pelagiusza przez Leibniza po korporacyjny doping współczesnego kapitału totalnego)? Od greckich cyników po rzymską satyrę, od św.
Augustyna po dramat jakobiński, od mizantropii francuskiego ancien regime'u po Swifta, Smolletta i Johnsona, Hobbesa, Schopenhauera i Rousseau, od irlandzkiej i amerykańskiej tradycji mizantropijnej po współczesną mizantropię kobiecą, książka bada takie pytania. Kończy się debatą na temat współczesnej kultury, która obejmuje mroczne radykalizmy, queerową mizantropię, posthumanizm i eko-mizantropię, a także Houellebecqa, punk rock i gangsta rap.
