Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 11 głosach.
Myths of Harmony: Race and Republicanism During the Age of Revolution, Colombia, 1795-1831
Książka ta koncentruje się na fundamentalnym momencie dla latynoamerykańskich konstrukcji rasowych. Podczas gdy większość współczesnych badań koncentruje się na wyjaśnieniu tolerancji rasowej - lub jej braku - w okresie kolonialnym, Marixa Lasso argumentuje, że klucz do zrozumienia początków współczesnych stosunków rasowych można znaleźć później, w epoce rewolucji.
Lasso odrzuca powszechne założenie, że subalterni byli bierni i wyobcowani z kreolskich ruchów patriotycznych, a zamiast tego pokazuje, że podczas rewolucji w Kolumbii wolni czarni i mulaci (pardos) aktywnie przyłączyli się, a czasami nawet przewodzili sprawie obalenia hiszpańskiego rządu kolonialnego. Jako część swojej platformy, patrioci zadeklarowali prawną równość rasową dla wszystkich obywateli i promowali ideologię harmonii i braterstwa dla Kolumbijczyków wszystkich kolorów. Fakt, że czarnoskórzy byli wymieniani jako równi w dyskursie rewolucji, a później służyli na republikańskich stanowiskach rządowych, był radykalnym odejściem politycznym. Czynniki te odegrały kluczową rolę w budowaniu potężnego mitu równości rasowej - mitu, który napędzał rewolucyjną aktywność w całej Ameryce Łacińskiej.
W ten sposób wyłonił się historyczny paradoks kluczowy dla budowania narodu latynoamerykańskiego: współistnienie zasady równości rasowej z faktycznym rasizmem u samego zarania republiki. Jak na ironię, dyskurs równości oznaczał, że skargi na dyskryminację rasową były interpretowane jako działania niepatriotyczne i dzielące - w najbardziej ekstremalnej formie czarni byli oskarżani o przygotowywanie wojny rasowej. Praca Lasso zwraca bardzo potrzebną uwagę na istotną rolę walk antykolonialnych w kształtowaniu charakteru współczesnych stosunków rasowych i tożsamości rasowych w Ameryce Łacińskiej.
