Ocena:
Książka „The Self-Help Myth” autorstwa profesor Kohl-Arenas bada złożoność filantropii i jej wpływ na oddolne organizowanie społeczności. Poprzez szczegółowe studia przypadków krytykuje powszechne mity otaczające filantropię i argumentuje za uznaniem nieodłącznych rozwiązań w dotkniętych społecznościach. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jego rygorystyczną analizę i praktyczne implikacje, inni uważają, że gęsta treść stanowi wyzwanie i uważają, że nie jest ona skuteczna.
Zalety:⬤ Doskonałe badania i analizy
⬤ dostarczają rzeczywistych spostrzeżeń
⬤ rzucają wyzwanie filantropijnym mitom
⬤ istotne i prowokujące do myślenia
⬤ dostępne dla szerokiego grona odbiorców, w tym oddolnych organizatorów i krytyków społecznych
⬤ pięknie napisane i przekonująco uargumentowane.
⬤ Bardzo gęsta treść przeznaczona dla odbiorców akademickich
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za nieprzyjemną
⬤ krytyka zdolności autora do skutecznego przekazywania krytycznego myślenia
⬤ postrzegana przez niektórych jako niewarta swojej ceny.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
The Self-Help Myth, 1: How Philanthropy Fails to Alleviate Poverty
Czy filantropia może złagodzić nierówności? Czy programy walki z ubóstwem działają w terenie? W tej otwierającej oczy analizie Erica Kohl-Arenas zagłębia się w to, jak te kwestie rozgrywają się w kalifornijskiej Central Valley, która jest jednym z najbogatszych regionów produkcji rolnej na świecie, a także domem dla najbiedniejszych ludzi w Stanach Zjednoczonych. Poprzez pryzmat prowokacyjnego zestawu studiów przypadków, The Self-Help Myth ujawnia, w jaki sposób filantropia utrzymuje systemy nierówności, przyciągając uwagę do zachowań biednych ludzi, jednocześnie odwracając uwagę od strukturalnych nierówności i relacji władzy, które powodują ubóstwo.
Na przykład w hrabstwie Fresno, które ma przemysł rolniczy o wartości ponad 5,6 miliarda dolarów, migrujący pracownicy rolni są w dużym stopniu zależni od banków żywności, organizacji religijnych i sieci rodzinnych, aby wyżywić i ubrać swoje rodziny. Specjaliści z fundacji popierają pełne dobrych intencji i nadziei strategie mające na celu poprawę życia ubogich.
Strategie te zawierają konkretne pomysły - w terminologii filantropijnej „teorie zmian” - które opierają się na tradycyjnych amerykańskich ideałach indywidualizmu i ciężkiej pracy, takich jak samopomoc, zaangażowanie obywatelskie i wzajemny dobrobyt. Jednak w połączeniu z dobrze zdefiniowanymi ograniczeniami dotyczącymi tego, co fundacje będą finansować, a czego nie, ideały te stają się rozmytymi koncepcjami promującymi profesjonalne i instytucjonalne zachowania, które pozostawiają relacje ubóstwa i nierówności nietknięte.