Mit i śmiertelność: Testowanie opowieści

Oryginalny tytuł:

Myth and Mortality: Testing the Stories

Zawartość książki:

Myth and Mortality: Testing the Stories, autorstwa Harry'ego Willsona, odnosi dziedzinę wiedzy autora, czyli mitologię, do dziedziny śmierci i umierania. Lata doradzania chorym i umierającym oraz lata poszukiwania wraz ze studentami odpowiedzi na wielkie życiowe pytania pomogły mu w tym zadaniu. Opierając się na osobistym doświadczeniu i badaniach naukowych, Willson wzywa czytelników do zbadania idei i przekonań, które mogli zaakceptować domyślnie, i do podjęcia świadomego wyboru, aby zastąpić wszystko, co rodzi poczucie winy, nienawiść i strach, tymi, które przynoszą radość, współczucie i entuzjazm dla życia. Sugeruje, że strach lub zaprzeczanie śmierci jest wynikiem naszej niechęci do odłożenia na bok ego.

Właściwa praca nad przygotowaniem tej książki została wywołana przez sposób, w jaki zmarli rodzice Willsona: jego matka nagle i łatwo, wykonując swoje samozwańcze zadanie, jakim była opieka nad chorym mężem, a jego ojciec powoli i żałośnie, nie wierząc w końcu w to, czego tak wytrwale uczył innych przez całe życie. "Jego mitologia go zawiodła", mówi Willson. Pierwsze dwadzieścia sześć stron książki opowiada tę dramatyczną historię - "Dwie śmierci jednego lata".

Następnie następują eseje zatytułowane "Zaprzeczenie śmierci", "Nasza starzejąca się populacja" i "Potrzebujemy mitologii". Ostatni z nich wprowadza do głównej części książki, która omawia trzydzieści dwa różne przekonania lub metafory dotyczące śmierci i szczerze ocenia, jak pomocne mogą one być dla osób stojących w obliczu śmierci. Są one ułożone zgodnie ze źródłem analizowanych mitów.

Willson zajmuje się najpierw historiami z niemowlęcych życzeń. Następnie przechodzi do historii ze współczesnych mediów, ruchów społeczno-politycznych i praktycznych obserwacji. Jego najbardziej uderzającą innowacją jest rozróżnienie między historiami z religii, które mają na celu zachowanie Ego, a historiami z filozofii, które pozwalają nam przekroczyć Ego.

Książka kończy się esejem "Czyje to zadanie? ", w którym autor wzywa każdego czytelnika, aby był w jakiś sposób gotowy do bycia odpowiedzialnym za swoje własne odejście. Ego jest problemem.