Mysticism and the Early South German - Austrian Anabaptist Movement 1525 - 1531
Werner Packull nakreśla wyraźniej niż jakikolwiek wcześniejszy badacz teologiczne i duchowe różnice między południowoniemieckimi i szwajcarskimi anabaptystami. Dogłębnie analizuje dominujący średniowieczny wpływ mistyczny w myśli Dencka i Huta oraz ich bezpośrednich południowoniemieckich zwolenników.
Packull stwierdza, że południowoniemiecki anabaptyzm wywodzi się bardziej ze średniowiecznego mistycyzmu niż z reformacji. Packull jest przekonujący w swojej demonstracji tej tezy ze względu na jego skrupulatną staranność w czytaniu podstawowych źródeł oraz dlatego, że bada i odrzuca argumenty tych, którzy chcieliby umieścić wpływ protestancki jako główny. Starannie wyodrębnia i wyjaśnia poszczególne idee średniowiecznych mistyków i demonstruje ich wpływ na Dencka i Huta.
Packull rozszerza i rozwija wcześniejsze sugestie Kiwieta i Williamsa, z których obaj postulowali odrębny anabaptyzm w południowych Niemczech w porównaniu ze Szwajcarią. Opiera się na nowszej i wciąż niepublikowanej pracy Gottfrieda Seebassa, zwłaszcza na wyborze pism Seebassa, które przypisuje Hutowi.
Drugą główną tezą Packulla jest to, że najwcześniejsza forma południowoniemieckiego anabaptyzmu była przejściowa zarówno pod względem socjologicznym, jak i teologicznym. Wykazuje on, że rzeczywiście istniały odmiany anabaptyzmu, które nie były tak wyraźnie biblijne, jak ta w Zurychu.
Praca Packulla sprawia, że zjawisko wczesnego anabaptyzmu jest bardziej złożone, mniej jednolite, ale hi252*. 00storycznie bardziej dokładne, bardziej zgodne z realiami religijnego fermentu lat dwudziestych XV wieku wśród niemieckojęzycznych ludzi.
