Mistrz tenisa, który uciekł nazistom: Od Wiednia do Wimbledonu - walka jednej rodziny o przetrwanie i zwycięstwo

Opinie czytelników

Książka napisana przez Felice Hardy opowiada przejmującą historię rodziny Liesl Herbst, austriackiej mistrzyni tenisa, która uciekła nazistom podczas II wojny światowej. Poprzez osobiste badania i emocjonalną opowieść, Hardy oświetla tragiczną, ale podnoszącą na duchu podróż swojej rodziny, podkreślając wpływ Holokaustu, jednocześnie przeplatając sport i przetrwanie. Ta mieszanka historii, osobistych świadectw i eksploracji traumy pokoleniowej sprawia, że książka jest zarówno wstrząsającą, jak i inspirującą lekturą.

Książka jest dobrze zbadana, poruszająca i wciągająca, przedstawiając szczerą historię rodzinną, która łączy okropności Holokaustu z tematami odporności, nadziei i miłości. Wielu recenzentów chwaliło jej emocjonalną głębię, pięknie napisaną prozę i umiejętność ożywienia wydarzeń historycznych. Osobisty związek autorki i zgłębianie historii jej rodziny głęboko rezonują, czyniąc ją zarówno edukacyjną, jak i oczyszczającą.

Niektórzy czytelnicy poczuli się wprowadzeni w błąd przez tytuł książki, oczekując skupienia się na tenisie, który nie jest głównym tematem. Ciężka tematyka, w tym szczegóły rodzinnych tragedii, może być przytłaczająco smutna, przez co czasami czytanie staje się wyzwaniem. Ponadto poleganie na wymyślonych dialogach i niezweryfikowanych rozmowach może budzić wątpliwości co do autentyczności u niektórych czytelników.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Tennis Champion Who Escaped the Nazis: From Vienna to Wimbledon, One Family's Struggle to Survive and Win

Zawartość książki:

W 1930 roku, w wieku dwudziestu siedmiu lat, Liesl Herbst była austriacką mistrzynią narodową w tenisie, celebrytką w Wiedniu.

Liesl, jej mąż David i ich córka Dorli przybyli do Wielkiej Brytanii po ucieczce przed nazistami. W Londynie, choć początkowo odebrano im austriackie paszporty i uczyniono bezpaństwowcami, zarówno Liesl, jak i jej córka Dorli rywalizowały na Wimbledonie. Pozostają jedynymi matką i córką, które kiedykolwiek grały razem w deblu na Wimbledonie.

Ta poruszająca historia ucieczki i przetrwania została opowiedziana przez wnuczkę Liesl, córkę Dorli. Część historii autorka usłyszała z pierwszej ręki od swojej babci; resztę skrupulatnie badała przez wiele lat w czterech krajach. Jest to zarówno poszukiwanie własnej tożsamości autorki, jak i jej własnych dzieci i wnuków, aby zapewnić, że ich niezwykła historia rodzinna nigdy więcej nie zostanie utracona.