Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Szesnastoletni Miles uciekł z domu i zaprosił swoją towarzyszkę z dzieciństwa, czternastoletnią eskimoską sierotę Chateaugu, aby dołączyła do niego w wynajętym mieszkaniu naprzeciwko Notre-Dame-de-Bonsecours w Montrealu. Tam budują dla siebie czyste życie, żyjąc jak brat i siostra. Spędzają dni na szalonej jeździe na rowerach ulicami miasta, unikając samochodów, które symbolizują dla nich świat dorosłych, którym gardzą, świat, który zdominował krajobraz swoimi planami dyskursu społecznego. Spędzają godziny w bibliotece, śmiejąc się z pogardą z tego, jak klasyka stała się czczona, jak słowa i zwroty ich autorów zostały pomylone z rzeczami i działaniami, które oznaczają. Zachwycony dziełami "szalonego" poety Nelligana, Miles rozpoczyna dziennik, zdeterminowany, by uwolnić język od ograniczeń konwencji, ale odkrywa, że nie może napisać niczego bez natychmiastowego wyczarowania jego przeciwieństwa.
Aby uciec od nudy, która według historii ma być powtarzana w nieskończoność przez wszystkich dorosłych, Miles i Chateaugu zawierają pakt samobójczy, aby zachować swoją dziecięcą wolność i czystość przed poniżeniem dorosłych ról, które zostały im z góry narzucone.
Pozbawiony środków do życia, Miles udaje się do baru w poszukiwaniu drinka, gdzie zostaje uwiedziony przez starszą kobietę i nagle odkrywa, że jest zarówno przyciągany, jak i odpychany przez przyjemności i upokorzenia ciała. Czy po wyjściu ze świata dziecięcej niewinności może wrócić do Chateaugu i skonsumować ich śluby, czy też ten kontakt z doświadczeniem jest nieodwołalny?
Napisana w stylu nawiązującym do twórczości Arthura Rimbauda i Williama S. Burroughsa, wizja Ducharme'a jest mrocznie prorocza dla świata, który utracił swoją niewinność i na który "nasza pani dobrej pomocy" patrzy teraz tylko z nieodgadnionym uśmiechem Mony Lisy.