Misja podzielona: Obecność jezuitów w Zimbabwe w latach 1879-2021

Oryginalny tytuł:

A Mission Divided: The Jesuit Presence in Zimbabwe, 1879-2021

Zawartość książki:

JEDENASTU JEZUITÓW WYRUSZYŁO W GŁĄB POŁUDNIOWEJ AFRYKI WOZEM ZAPRZĘŻONYM W WOŁY W KWIETNIU 1979 ROKU Z MISJĄ GŁOSZENIA CHRZEŚCIJAŃSKIEJ EWANGELII LUDZIOM ZA RZEKĄ LIMPOPO; W CIĄGU PÓŁTORA ROKU TRZECH Z NICH ZMARŁO.

Dzielili tę samą niewiedzę o Afryce, co ich europejscy współcześni, dotyczącą chorób, geografii, kultury, religii i rywalizacji politycznej ludzi, wśród których się znaleźli. Dzielili również wąskie ramy odniesienia do kontynentu i związaną z tym porażkę wyobraźni. Ponadto, jako ludzie swoich czasów, postrzegali - i byli postrzegani przez - inne wyznania jako rywale, a kościoły, dalekie od współpracy, oddawały się niestosownej konkurencji.

A jednak ci ludzie byli na swój sposób bohaterscy i z zapałem, a nawet radością stawiali czoła trudnościom. Ich porażki i rozczarowania znacznie przeważyły nad niewielkim postępem, jaki osiągnęli, ale położyli podwaliny pod to, co miało nastąpić po 1890 roku, kiedy powstała kolonia Rodezja Południowa. Wydarzenie to zainaugurowało dziewięćdziesięcioletni okres, w którym stosunki między kościołem a państwem zmieniały się i zanikały. Misjonarze z zadowoleniem przyjęli porządek - nawet jeśli nie można go nazwać pokojem - i infrastrukturę wprowadzoną przez kolonizatorów. Na przykład prędkość podróżowania wzrosła z około 15 km dziennie wozem zaprzężonym w woły do 30 km na godzinę pociągiem.

Ale Kościół - a jezuici przez długi czas byli siłą napędową tego, co rozumiemy przez Kościół - nigdy nie zdołał zdecydować się na spójną politykę wobec białego rządu, dopóki nie było za późno. Byli podzieleni; większość jezuitów pracowała z czarnoskórymi, ale była też spora grupa, która pracowała wyłącznie z białymi. Tak więc, choć możemy udokumentować ogromną i owocną pracę wykonaną przez dziesięciolecia po 1890 roku, musimy przyznać, że nie udało nam się dać wspólnego świadectwa w konfrontacji z otwarcie rasistowską polityką państwa. Gdybyśmy byli w stanie to zrobić w latach dwudziestych i trzydziestych, moglibyśmy przyczynić się do ewolucji bardziej harmonijnego społeczeństwa i uniknąć straszliwego rozlewu krwi w kolejnych latach.