Mishima, estetyczny terrorysta: Intelektualny portret

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną eksplorację twórczości Yukio Mishimy, w szczególności poprzez nowe tłumaczenia i wnikliwe analizy, które wzbogacają zrozumienie jego literatury i filozofii. Erudycja Rankina i wciągająca proza sprawiają, że książka jest cennym źródłem dla osób zainteresowanych Mishimą, choć niektóre uwagi krytyczne dotyczą wybiórczej interpretacji jego późniejszych dzieł i braku przystępnych odniesień dla czytelników spoza Japonii.

⬤ Zapewnia unikalne tłumaczenia i wgląd w eseje Mishimy i zaciemnione prace
⬤ wysoko oceniane przez czytelników za intelektualną głębię i przejrzystość
⬤ przystępny i wciągający styl pisania
⬤ oferuje cenny kontekst na temat wpływów i twórczości literackiej Mishimy.

⬤ Niektóre ważne dzieła Mishimy pozostają nieprzetłumaczone, co ogranicza zdolność czytelnika do pełnego zaangażowania się w odniesienia
⬤ krytyka interpretacji Rankina sugeruje wybiórcze spojrzenie na późniejsze dzieła Mishimy
⬤ wnioski wyciągnięte przez Rankina mogą wydawać się zbyt uproszczone lub niesatysfakcjonujące dla niektórych czytelników.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mishima, Aesthetic Terrorist: An Intellectual Portrait

Zawartość książki:

Pół wieku po szokującym samobójstwie w samurajskim stylu, Yukio Mishima (1925-1970) pozostaje postacią głęboko kontrowersyjną. Chociaż jego pisma i historia życia nadal fascynują czytelników na całym świecie, Mishima był często pogardzany przez naukowców, którzy postrzegali go jako niepoważną postać, której twórczość wyraża niewiele więcej niż jego własną chorobliwą osobowość.

W książce "Mishima, Aesthetic Terrorist" Andrew Rankin stara się podważyć ten pogląd, ukazując inteligencję i powagę myśli i twórczości Mishimy. Każdy rozdział książki analizuje jedną z głównych idei, które Mishima rozwija w swoich pismach: życie jako sztuka, piękno jako zło, kultura jako mit, erotyzm jako transgresja, artysta jako bohater tragiczny, narcyzm jako popęd śmierci. Wraz ze świeżymi odczytaniami głównych dzieł fikcji, takich jak Świątynia Złotego Pawilonu i "Patriotyzm", książka wprowadza mniej znane dzieła z różnych gatunków. Szczególną uwagę poświęcono esejom Mishimy, które zawierają jedne z jego najbardziej błyskotliwych tekstów. Mishima zajmuje się takimi problemami, jak utrata pewności i absolutnych wartości, które charakteryzują nowoczesność, oraz upadek silnych tożsamości w świecie rosnącej jednolitości i globalizacji. W swojej krytyce kulturowej Mishima z pasją broni wolności słowa i sprzeciwia się wszelkim formom autorytaryzmu i cenzury.

Rankin odczytuje artystyczny projekt Mishimy, aż do jego spektakularnej śmierci, jako pojedynczy, trwały liryk, agresywny kawałek sztuki performance rozwijający się w wielu mediach. Mimo całej swojej buntowniczej energii, twórczość Mishimy przesiąknięta jest poczuciem końca - końca sztuki, końca erotyzmu, końca kultury, końca świata - i rządzi nią dekadencki estetyzm, który utrzymuje, że piękne rzeczy promieniują najintensywniejszym pięknem u progu ich zniszczenia. Erudycyjna i autorytatywna, ale napisana jasną, przystępną prozą, Mishima, Aesthetic Terrorist jest niezbędną lekturą dla wszystkich, którzy szukają głębszego zrozumienia tej radykalnej i prowokującej postaci.