Miramar (edycja hiszpańska)

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.

Oryginalny tytuł:

Miramar (Spanish Edition)

Zawartość książki:

10-letnia dziewczynka jest świadkiem choroby swojego ojca i przyswaja ją tak, jak robią to dzieci: poprzez zabawę.

Miramar to nowa powieść Glorii Peirano, której niezwykła La ruta de los hospitales, która zdobyła wiele nagród krajowych i międzynarodowych, została opublikowana przez Alfaguara w 2019 roku.

„Peirano pisze tak, jakby wdychała poezję i wydychała wersety, które z niezwykłą perfekcją układają się w dopracowane zdania”. -Silvina Friera, Página/12

Sceny i momenty tej powieści, połączone ze sobą jak małe drogocenne kamienie, tworzą delikatną układankę, która pojawia się i znika w czasie; jest rok 1972, jest rok 1976, są mistrzostwa świata w piłce nożnej w 1978 roku, jest dzień dzisiejszy. W tle dom w Miramar, dom na plaży rodziny, która się rozpada. Dzieci, dziesięcioletnia dziewczynka i jej młodszy brat, są świadkami nieporozumień i pojednań rodziców, młodzi, piękni, pełni wściekłości i miłości.

Dochodzi jednak do tragedii. Ojciec choruje, a dziewczynka przyswaja ból pożegnania poprzez prywatną grę między nimi. Ich ulubiona książka w tamtym czasie, „Małe kobietki”, staje się uprzywilejowaną sceną, na której bawią się, opiekując się sobą nawzajem.

W Miramar Gloria Peirano przedstawia historię synowskiej miłości i pojedynku, której nie zapomina się wraz z upływem czasu, a wręcz przeciwnie, z przyjemnością się ją wspomina. Powieść, która wzbudza emocje i łączy nas z nieuniknionymi w życiu stratami.

OPIS ANGIELSKI

10-letnia dziewczynka radzi sobie z chorobą ojca tak, jak potrafią to robić tylko dzieci: bawiąc się.

Miramar to nowa powieść Glorii Peirano, autorki niezwykłej La Ruta de Los Hospitales wydanej przez Alfaguara w 2019 roku, która otrzymała liczne nagrody krajowe i międzynarodowe.

„Peirano pisze tak, jakby wdychała poezję i wydychała wersety, które nabierają kształtu w wyrafinowanych zdaniach z niezwykłą perfekcją”. „ - Silvina Friera, Página/12

Niczym małe kamienie szlachetne osadzone w biżuterii, sceny i momenty tej powieści budują kruchą układankę, która pojawia się i znika w czasie; jest rok 1972, jest 1976, są Mistrzostwa Świata w 1978 roku; jest dzisiaj. Tło: dom w Miramar, dom na plaży rodziny, która się rozpada. W międzyczasie dzieci, dziesięcioletnia dziewczynka i jej młodszy brat, są świadkami nieporozumień i pojednań swoich rodziców, wciąż młodych, pięknych i pełnych wściekłości i miłości.

Dochodzi jednak do tragedii. Ojciec choruje, a dziewczynka asymiluje ból, grając w prywatną grę tylko dla nich. Jej ulubiona książka, „Małe kobietki”, staje się uprzywilejowanym miejscem, w którym mogą grać, aby się wspierać.

Dzięki Miramar Gloria Peirano daje nam historię synowskiej miłości i żałoby, która nie zostaje zapomniana z biegiem czasu; wręcz przeciwnie, rośnie w naszej pamięci. Powieść, która nas porusza i przypomina nam o nieuniknionych stratach życia.