Miłość u małych małp

Opinie czytelników

„Love in Infant Monkeys” Lydii Millet to prowokujący do myślenia zbiór opowiadań, które badają złożone relacje między zwierzętami i celebrytami, często dotykając tematów okrucieństwa i człowieczeństwa. Opowiadania są zarówno urocze, jak i niepokojące, prezentując unikalny głos Milleta i głębokie spostrzeżenia.

Pisarstwo jest chwalone za elegancję, wrażliwość i wyobraźnię. Wiele historii zapada w pamięć, jest wnikliwych i prowokuje do głębokich przemyśleń na temat relacji między ludźmi a zwierzętami. Eksploracja popkultury i postaci historycznych dodaje interesującą warstwę do historii. Niektórzy czytelnicy znaleźli humor i urok w zestawieniu celebrytów i zwierząt.

Znaczna liczba recenzji wspomina o niepokojących tematach książki, szczególnie dotyczących okrucieństwa wobec zwierząt, co może być odstręczające dla niektórych czytelników. Niektórzy stwierdzili, że zbiór jest nierówny, a niektóre historie wydają się raczej rozpraszać uwagę niż stanowić znaczący wkład. Pojawiają się wzmianki o mieszance dobrze wykonanych i nieco zapomnianych narracji.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Love in Infant Monkeys

Zawartość książki:

Zwierzęta i celebryci dzielą niezwykłe relacje w tych przezabawnych satyrycznych historiach autorstwa wielokrotnie nagradzanego współczesnego pisarza.

Lwy, smoki z Komodo, psy, małpy i bażanty - wszystkie dzieliły reflektory i nagłówki tabloidów z celebrytami, takimi jak Sharon Stone, Thomas Edison i David Hasselhoff. Millet w przezabawny sposób modyfikuje te nieświęte wspólnoty, aby wbić kołek w serce naszej fascynacji sławnymi ludźmi i popkulturą w szalenie pomysłowym zbiorze opowiadań, które „przywołują spektrum ludzkich uczuć, a także ich granice” ( Publishers Weekly, Starred Review).

Podczas gdy w tak wielu fikcjach zwierzęta istnieją jako symbole dobra i zła lub jako zastępcy autorów, w bezlitośnie klarownej prozie Milleta nie reprezentują one niczego poza sobą. Nieprzejednane w swoich działaniach, zwierzęta w spiralnych fikcyjnych riffach Milleta ukazują swoich ludzi jako nadętych głupotą, a jednocześnie dziwnie wrażliwych, jak w tour-de-force, nasyconym Kabałą monologu wewnętrznym Madonny po tym, jak zastrzeliła bażanta w swojej szkockiej posiadłości. Millet wkracza na nowe terytorium wyobraźni z tymi charyzmatycznymi opowieściami.

„Te niesamowicie dopracowane historie, z ich rzadką inteligencją, humorem i empatią, opisują wściekłe zderzenie natury i nauki, człowieka i zwierzęcia, codziennego obywatela i celebryty, faktów i fikcji. Pisarstwo Lydii Millet lśni nagłym blaskiem.” --Joe Meno.