Miłość ponad wszystko i inne rysunki: 120 prac

Opinie czytelników

Recenzje książki prezentują mieszankę podziwu dla zdolności artystycznych Grosza i krytyki dotyczącej wykonania niektórych rysunków. Podczas gdy wielu czytelników docenia satyryczny i społeczny komentarz ilustracji, istnieją obawy dotyczące jakości niektórych dzieł sztuki i braku informacji kontekstowych.

Mocne rysunki, silna satyra Berlina lat 20-tych, uderzające karykatury, dobrze zorganizowana kolekcja, niewidziane rysunki, oddaje emocje Republiki Weimarskiej, zarówno brutalne, jak i piękne dzieła sztuki.

Niektóre rysunki postrzegane jako słabo wykonane, nie są uważane za najlepsze prace Grosza, brak kontekstu biograficznego i historycznego.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Love Above All and Other Drawings: 120 Works

Zawartość książki:

Miejscem akcji tych 120 błyskotliwie satyrycznych rysunków jest Berlin lat 20. ubiegłego wieku, ale najbardziej niezwykłą rzeczą jest ich zaskakująca współczesność. Musimy nieustannie przypominać sobie, że nie zostały one narysowane w Nowym Jorku, Londynie i Paryżu XXI wieku, ale w głodnym sensacji, napędzanym inflacją środowisku Republiki Weimarskiej.

-Na przykład "On an Expense Account" przedstawia dobrze odżywionego biznesmena i jego żonę. Widzimy tylko jego plecy i szyję, zauważamy jej niesmaczne spódnice i znamy całą historię. -Total Devotion from 5:00 to 7:00- to scena z koktajl-baru, a w tańcu ulizanego mężczyzny i postawie jego partnerki jest coś zdeprawowanego, bo tylko zmysłowego. -Lunch- przedstawia matronę o niewątpliwie świńskich rysach trzymającą afektowanie nóż i widelec podczas picia. Jej partner nie potrzebuje animalizacji; wystarczy mu worek pod okiem, wyraz twarzy i fałda pod brodą.

Czy prostytutki, wbrew sentymentalnemu folklorowi, mogą wydawać się zadowolone z siebie, nadęte i pogrążone w taniej satysfakcji? Zobacz -Transit Trade-, aby uświadomić sobie skutki bezmyślnego materializmu. Schiller napisał: "Płyń, jeśli potrafisz, a jeśli jesteś zbyt słaby, utoniesz". - Grosz bierze to za swój tekst, aby stworzyć przekonujący kontrast między bogatymi i biednymi w zaledwie dwóch postaciach, które całkowicie obalają doktrynę Ubermenscha. Hemingway w Nada nie przedstawił bardziej wymownie całkowitej rozpaczy pustego życia w godzinie zamknięcia kawiarni niż Grosz w -They Don't Sing Any More. - Miłość ponad wszystko? Jesteśmy dopiero w połowie tego portfolio, gdy nagle zdajemy sobie sprawę, jak gorzko sarkastyczny jest tytuł.

Ale cierpkie oko, gniewny dowcip i społeczne sumienie Grosza były wspólne dla wielu z jego epoki. To, co wznosi jego sztukę ponad przemijające wydarzenia, to niezwykle wymowne użycie pióra i pędzla. Nikt nie narysował bardziej ekspresyjnie, przeszywająco i ekonomicznie scen swojej szczególnej cywilizacji - tak dziwnie podobnej do naszej - niż George Grosz.