Miles Davis: ostateczna biografia

Opinie czytelników

Biografia Milesa Davisa autorstwa Iana Carra to szczegółowa i dobrze zbadana relacja, która koncentruje się przede wszystkim na muzyce Davisa, a nie na jego życiu osobistym. Recenzenci podkreślają kompleksowy charakter książki, zwłaszcza w odniesieniu do późniejszych lat Davisa, ale niektórzy czytelnicy uważają, że głębia informacji jest przytłaczająca lub brakuje jej osobistego wglądu. Podczas gdy książka jest przydatna dla poważnych fanów zainteresowanych analizą muzyczną, ci, którzy szukają bardziej intymnego portretu Davisa, mogą być rozczarowani.

Kompleksowa i dobrze zbadana, z obszernymi szczegółami na temat muzyki i kariery Milesa Davisa. Wciągająca dla poważnych fanów jazzu, dostarczająca cennych spostrzeżeń i analiz muzycznych. Zawiera nowe informacje i nagrania, które nie były dostępne we wcześniejszych wydaniach. Dobrze opracowane dodatki zawierają szczegółowe informacje o albumach i przykłady muzyczne.

Brakuje dogłębnej eksploracji życia osobistego Milesa Davisa, co niektórzy czytelnicy uznają za rozczarowujące. Styl Carra może być czasami zbyt techniczny i suchy, przez co trudno się z nim zapoznać osobom mniej zaznajomionym z terminologią muzyczną. Niektórzy recenzenci zauważyli stronniczość w opiniach Carra i brak równowagi w prezentowaniu kontrastujących poglądów. Książka może wydawać się zbyt obszerna dla zwykłych czytelników.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Miles Davis: The Definitive Biography

Zawartość książki:

To wyczerpująco zbadane, poprawione wydanie klasycznej biografii Iana Carra rzuca nowe światło na życie i karierę Davisa: od wczesnych dni w Nowym Jorku z Charliem Parkerem do Birth of Cool, poprzez jego uzależnienie od narkotyków na początku lat pięćdziesiątych i lata niezwykłych osiągnięć (1954-1960), podczas których podpisał kontrakt z Columbią i współpracował z tak niezrównanymi talentami jak John Coltrane, Bill Evans, Wynton Kelly i Cannonball Adderly.

Carr bada również mroczny, samotny okres Davisa (1975-1980), oferując relacje z pierwszej ręki o jego zejściu w uzależnienie, a także o jego dramatycznym powrocie do życia i muzyki. Carr rozmawiał z ludźmi, którzy najlepiej znali Milesa i jego muzykę, w tym z Billem Evansem, Joe Zawinulem, Keithem Jarrettem i Jackiem DeJohnette, a także przeprowadził wywiady z Ronem Carterem, Maxem Roachem, Johnem Scofieldem i innymi.