Opinie czytelników
Podsumowanie:The Place Inside the Storm to powieść science-fiction dla młodzieży, której bohaterką jest Tara, 14-letnia dziewczyna poruszająca się po dystopijnej przyszłości, w której neurodiversity jest stygmatyzowane. Opowieść podąża za jej podróżą, gdy ucieka przed korporacją, która grozi jej zmianą za bycie „inną”, z pomocą jej kota AI, Xela. Narracja porusza tematy tożsamości, rodziny i definicji „normalności” w przystępny i wciągający sposób.
Zalety:Książka jest chwalona za wciągającą fabułę, wiarygodne postacie i prowokujące do myślenia tematy. Recenzenci uznali fabułę za ekscytującą i zawierającą znaczące zwroty akcji, a także docenili przedstawienie neuroróżnorodności. Rozwój postaci, zwłaszcza rozwój Tary i jej relacji z Xelem, rezonował z wieloma czytelnikami. Dystopijna sceneria została opisana jako realistyczna i nawiedzająca, a emocjonalna głębia historii była często podkreślana.
Wady:Niektórzy recenzenci zauważyli brak głębi w tle postaci i chcieli więcej szczegółów w pierwszym akcie, aby zwiększyć stawkę historii. Pojawiły się wzmianki o emocjonalnym oderwaniu i pragnieniu większej liczby dialogów, aby lepiej pokazać relacje między postaciami. Kilka krytycznych uwag dotyczyło kwestii tempa i poczucia, że czegoś brakuje w fabule, a także obaw dotyczących prawidłowego cytowania cytowanych materiałów.
(na podstawie 20 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Place Inside the Storm
Zawartość książki:
Jest rok 2038. Tara Rivers ma czternaście lat, jest społecznie niezręczna i nieco zbuntowana.
Jej rodzina niedawno przeprowadziła się do Los Angeles z „zbójeckich” skupisk na północno-zachodnim Pacyfiku. Tara czuje się samotna i zagubiona. Nie ma tu żadnych przyjaciół, z wyjątkiem swojego kota, Xela, wyrafinowanego robota ze sztuczną inteligencją.
Wie, że powinna spróbować się zaprzyjaźnić, ale zasady społeczne, które inne dzieci rozumieją bez zastanowienia, nie przychodzą jej tak łatwo. Bez ostrzeżenia korporacja, w której pracują rodzice Tary, składa im ofertę nie do odrzucenia. Mówią rodzicom Tary, że jest autystyczna.
Chcą wszczepić Tarze implant do mózgu, który „wyleczy” ją z autyzmu, by mogła dopasować się do kultury korporacyjnej. Jeśli jej rodzice odmówią, ich praca będzie zagrożona. Tara podsłuchuje rozmowę rodziców z lekarzami i postanawia uciec z Xelem.
Planuje wrócić do północno-zachodniego Pacyfiku i swojej babci, ale najpierw musi uciec z Los Angeles i korporacji - ze wszystkimi ich zaawansowanymi technologicznie urządzeniami lokalizacyjnymi - unikać ulicznych gangów i dzikich psów oraz przemierzać nieznane pustkowia pełne niewyobrażalnych niebezpieczeństw. Czy kiedykolwiek znajdzie miejsce, w którym zostanie zaakceptowana za to, kim i jaka jest, czy też na zawsze zostanie wyrzutkiem społeczeństwa?
