Miejsce na utopię: Projekty miejskie z Azji Południowej

Opinie czytelników

Książka Smriti Srinivas „A Place for Utopia” bada ponadnarodową koncepcję utopii, szczególnie w Azji Południowej, na tle dyskursu kolonialnego i zachodnich koncepcji planowania urbanistycznego. Poprzez krytyczną analizę urbanistów takich jak Patrick Geddes i postaci takich jak Jinarajadasa, opowiada się za bardziej zintegrowanym spojrzeniem na urbanistykę, która uwzględnia lokalne konteksty kulturowe i wzajemne powiązania natury ludzkiej i nie-ludzkiej. Praca Srinivas jest ostatecznie wezwaniem do transformacyjnego podejścia do życia w mieście, które promuje uzdrowienie i społeczność.

Książka zapewnia holistyczne spojrzenie na urbanistykę, łącząc kwestie środowiskowe z kontekstami kulturowymi i historycznymi. Rzuca wyzwanie dominującym zachodnim ideologiom i promuje niedostatecznie reprezentowane utopijne idee południowoazjatyckie. Narracja jest bogata w spostrzeżenia różnych naukowców i postaci historycznych, dzięki czemu jest intelektualnie stymulująca. Szczególnie przekonujący jest nacisk na „obywatelstwo somatyczne” oraz powiązane z nim koncepcje tworzenia miejsca i odpowiedzialności ekologicznej.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że akademicki styl jest gęsty, a koncepcje trudne do uchwycenia bez doświadczenia w temacie. Narracja może być złożona ze względu na przeplatanie się różnych wątków kulturowych, historycznych i filozoficznych, potencjalnie czyniąc ją mniej przystępną dla ogółu odbiorców. Co więcej, książka może wymagać cierpliwości, aby w pełni docenić jej głębię i rozległość.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Place for Utopia: Urban Designs from South Asia

Zawartość książki:

Badając kilka utopijnych wyobrażeń i praktyk, A Place for Utopia łączy różne czasy od początku XX wieku do współczesności, biograficzne i antropologiczne, kulturowe i koniunkcyjne, Azję Południową, Europę i Amerykę Północną.

Pokazuje znaczenie utopii dla zrozumienia projektów alternatywnych, okcydentalnych, wernakularnych lub wyłaniających się urbanizmów w ciągu ostatnich stu lat. Centralnymi tematami projektów utopii w tej książce są ogrody, dzieci, duchowe topografie, śmierć i nadzieja.

Od witalistycznych planów urbanistycznych szkockiego polimata Patricka Geddesa w Indiach po Towarzystwo Teozoficzne w Madrasie i sposoby, w jakie zapewniło ono kontekst dla nowatorskiego projektu ogrodu południowoindyjskiego; od wizualnych, tekstowych i rytualnych projektów kalifornijskiej wedanty od lat 30. do chwili obecnej; do transformacji przestrzennych związanych z autostradami i systemami szybkiego tranzytu w Bangalore po 1990 roku, które kształtują wyłaniający się „indyjski nowy wiek” religijnego i somatycznego samostylowania, Srinivas opowiada historię kontrapunktowych historii, ciągłości życia i rezonansów między utopijnymi światami, które generują projekty alternatyw kulturowych i przyszłości.