Memorials in Berlin and Buenos Aires: Balancing Memory, Architecture, and Tourism
Pomnik Pomordowanych Żydów w Berlinie, zainaugurowany w 2005 roku, oraz Pomnik Ofiar Terroryzmu Państwowego w Parku Pamięci (Parque de la Memoria) w Buenos Aires, częściowo odsłonięty w 2007 roku, od początku do końca budziły kontrowersje. Choć miejsca te różnią się pod wieloma względami, Niemcy i Argentyna mają wspólną historię dyktatorskich reżimów, które mordowały ludność cywilną na masową skalę.
Naziści dokonali ludobójstwa milionów Żydów i innych mniejszości podczas II wojny światowej. W Argentynie kierowane przez juntę represje państwowe były odpowiedzialne za "zniknięcie", a następnie zamordowanie tysięcy cywilów w latach 1976-1983. Kilkadziesiąt lat później nowe rządy w Niemczech i Argentynie uznały odpowiedzialność swoich państw za te masowe morderstwa, po raz pierwszy upamiętniając ofiary narodowym pomnikiem w stolicy.
W niniejszym studium dwóch pomników opracowano model i metodę analizy upamiętniania niedawnych tragedii, które mają kilka podstawowych cech: państwo tworzy samozwańczy narodowy pomnik ofiar masowych mordów sponsorowanych przez państwo pod nieobecność ich ciał. Analizowane jako miejsca sprzecznych performansów i same performansy, pomniki te oświetlają sposoby, w jakie ludzie angażują się w nie i jak architektura nieobecności wyzwala ucieleśnioną pamięć poprzez doświadczenie somatyczne.
Podczas gdy turystyka śmierci i architurystyka są kluczem do ich sukcesu w przyciąganiu odwiedzających, stanowią one również zagrożenie dla ich upamiętniającej roli. Oprócz oceny sukcesu i porażki tych miejsc pamięci, Sion bada sposoby, w jakie te miejsca są paradygmatyczne i oferuje model analizy transnarodowego obiegu praktyk upamiętniających.
