Między Scyllą a Charybdą. Część I: Sztab i kawaleria: Armia elektora Saksonii Fryderyka Augusta II, 1733-1763.

Opinie czytelników

Książka stanowi dogłębne spojrzenie na historię i organizację wojskową armii saskiej w XVIII wieku, koncentrując się na jej kawalerii i personelu podczas kluczowych konfliktów. Chociaż oferuje cenne informacje dla entuzjastów, ma pewne niedociągnięcia w organizacji i zasięgu.

Książka obejmuje historię i organizację armii saskiej, zawiera szczegółowe sekcje dotyczące różnych pułków kawalerii, zawiera rozdziały informacyjne na temat znaczących konfliktów i zawiera atrakcyjne kolorowe tablice i ilustracje. Jest to przydatne źródło dla XVIII-wiecznych entuzjastów wojskowości, którzy cenią sobie fizyczną książkę.

Uważa się, że jej cena jest zawyżona w stosunku do zawartości, ponieważ wiele informacji jest dostępnych za darmo w Internecie. Narracja historyczna jest nieco chaotyczna i wymaga od czytelnika wcześniejszej wiedzy. Ponadto, poza kolorowymi planszami, ilustracje są ograniczone i brakuje map, co skutkuje mniej wszechstronnymi wrażeniami wizualnymi.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Between Scylla and Charybdis. Part I: Staff and Cavalry: The Army of Elector Frederich August II of Saxony, 1733-1763.

Zawartość książki:

W XVIII wieku Elektorat Saksonii był bogatym państwem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Północna Saksonia była jedną z najbardziej żyznych części Niemiec, choć żyzność maleje w kierunku Rudaw na południu, gdzie Saksonia od dawna miała ważną produkcję minerałów. Ród Wettinów rządził Saksonią od 1429 roku. W latach 1697-1763 elektorzy Saksonii byli również wybierani na królów Polski. Elektor Fryderyk August I (12 maja 1670-1 lutego 1733), znany również jako "Król Słońce" Saksonii, został wybrany na króla Polski przy wsparciu Austrii i pomocy Rosji, gdy poprzedni król Stanisław I Leszczyński, wspierany przez Francję, został zmuszony do ucieczki po szwedzkiej klęsce pod Połtawą w 1709 roku. Elektor ożenił się z Marią Józefą, siostrą cesarza Austrii Karola VI. Cesarz, nie mając męskich spadkobierców, miał obsesję na punkcie podziału rozległych terytoriów cesarskich po swojej śmierci. 19 kwietnia 1713 r. wydał edykt gwarantujący, że dziedziczne posiadłości Habsburgów będą mogły być odziedziczone przez córkę, Sankcję Pragmatyczną. Fryderyk August I uznał edykt. Kiedy Fryderyk August zmarł w 1733 r., Leszczyński, arcywróg rodu Wettinów, przy wsparciu Francji i Hiszpanii, zakwestionował wybór Fryderyka Augusta II z Saksonii na króla Polski. Doprowadziło to do wojny o sukcesję polską.

Nowy elektor odziedziczył sprawną i nowoczesną armię. Stworzona przez feldmarszałka von Flemminga na nowych zasadach w latach 1717-1727, ta odrodzona armia mogła dorównać innym państwom europejskim. Fryderyk August II, wspomagany przez armię rosyjską i wspierany przez Austrię, zdołał pokonać zwolenników Leszczyńskiego i po krótkim, ale krwawym konflikcie został wybrany królem Polski. Następnie armia saska walczyła jako pomocnicza w służbie austriackiej na Węgrzech przeciwko Turkom i nad Renem przeciwko Francuzom. W 1741 r. Saksonia odstąpiła od Sankcji Pragmatycznej i stanęła po stronie Francji, Bawarii i Prus, gdy Fryderyk II Pruski najechał Śląsk po śmierci cesarza Karola VI. Sasi walczyli przeciwko austriackiej armii Marii Teresy podczas pierwszej wojny śląskiej, zajęli Pragę i prowadzili kampanię w Czechach i na Morawach. Następnie Prusy podpisały jednostronny pokój z Austrią. Saksonia podpisała oddzielne zawieszenie broni, a Francja została pozostawiona sama sobie. Nastąpiły lata zbrojnego pokoju, aż do drugiej wojny śląskiej. Podczas wojny Saksonia stanęła po stronie Austrii. Armia pruska przekroczyła granicę i najechała Saksonię. Armia saska została ciężko pokonana pod Kesseldorfem 15 grudnia 1745 roku. Druga wojna śląska dobiegła końca.

Pokój ponownie zapanował w Europie do 1756 r., kiedy Francja zmieniła sojusze. Fryderyk II Pruski rozpoczął kolejną wojnę prewencyjną i najechał Saksonię. Całkowicie nieprzygotowana armia saska wycofała się do Pirny, gdzie została otoczona przez przeważające siły pruskie. Nie mając żywności, armia saska została zmuszona do złożenia broni i bezwarunkowej kapitulacji. Jeńcy zostali wcieleni do armii pruskiej. Nastąpiła masowa dezercja i wkrótce w Czechach utworzono Saski Korpus. Saski Korpus Pomocniczy liczący 10 000 żołnierzy został przeniesiony do służby francuskiej i walczył do końca wojny siedmioletniej. Został repatriowany w 1763 roku.

Tom I niniejszej pracy dotyczy armii saskiej w latach 1730-1763. Omówiono kampanie, dowódców, jednostki konne gwardii i jednostki kawalerii liniowej tej pozostającej w cieniu armii. Bogato ilustrowany przez Franco Saudellego tom ukazuje elegancję armii saskiej, a zwłaszcza armii błędnie ocenionej przez Fryderyka II Pruskiego jako "słaba".