Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Meow Is Not a Cat” przedstawia neurodywersyjnego głównego bohatera, Meow, który radzi sobie w życiu i szkole z humorem i wyjątkową perspektywą. Opowieść została doceniona za wciągające ilustracje, zabawne wybryki i ważne lekcje na temat różnorodności i akceptacji. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za zachwycającą, kilku wyraziło rozczarowanie, ponieważ nie trafiła ona do wszystkich dzieci, szczególnie tych o specyficznych zainteresowaniach.
Zalety:Książka jest bardzo chwalona za kreatywność i możliwość odniesienia się do dzieci neurodiverse, jej integrację płci, humorystyczną narrację i wciągające ilustracje. Rodzice doceniają lekkie podejście do poważnych tematów, takich jak neuroróżnorodność i znaczenie zrozumienia różnych perspektyw. Wielu z nich zauważyło, że książka wywołuje śmiech i ciekawość wśród dzieci, co czyni ją przyjemną lekturą.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że książka nie urzekła wszystkich dzieci, a jeden z recenzentów zauważył, że jej córka, mimo że jest w spektrum, nie cieszyła się nią. Kilku rodziców wspomniało również, że choć lekcje i humor zostały docenione, prostota historii może nie spodobać się każdemu dziecku, zwłaszcza tym, które mają bardzo specyficzne preferencje.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Meow Is Not a Cat
Zawartość książki:
Meow zdecydowanie nie jest kotem. Koty liżą sobie tyłki.
Meow Is Not Cat to szalona zabawa z cynicznym kotem, dzikimi małpami, żartami z tyłka, bananową armatą i wyjątkowym dzieckiem o imieniu Meow. Śledź, jak to dzikie dziecko w wyjątkowy sposób postępuje zgodnie z instrukcjami, co kończy się kompletnym bananem.
To całkowicie głupkowata historia, która z pewnością rozśmieszy dzieci. Dzięki szybkiemu tempu i niekończącej się obsadzie postaci, nawet przedszkolaki pokochają wykrzykiwanie swoich ulubionych fragmentów podczas czytania na głos. Pośród śmiechu kryje się lekcja o tym, jak przyjęcie odmiennego sposobu interpretowania świata może prowadzić do zaskakująco dobrych rezultatów - i bananów, mnóstwa bananów.
Celebracja różnych mózgów.
Każde dziecko interpretuje świat na swój własny sposób. Tym bardziej dzieci, które myślą inaczej. Często są one określane jako niegrzeczne, rozkojarzone, głośne, trudne lub niegrzeczne.
Zbyt wiele historii o takich dzieciach kończy się tym, że dorosły przybywa na ratunek, by je "poprawić". Nie w tej historii.
Zamiast tego, w tej całkowicie zwariowanej książce dla dzieci o byciu wyjątkowym, to Meow pomaga dorosłym zmienić ich perspektywę. Ta książka maluje obraz tego, jak wygląda życie z perspektywy jednego neurotypowego dziecka.
Miau jest taki jak ja.
W książce ani razu nie pada określenie Meow. Płeć nie jest tematem, ale nie jest też problemem. Nie mówiąc czytelnikom o płci Meow, mogą oni zobaczyć w niej kogokolwiek zechcą: dziewczynki mogą zobaczyć w niej ducha przygody, takiego jak one same; chłopcy mogą zobaczyć w niej kreatywną duszę, taką jak oni sami; dzieci niebinarne mogą cieszyć się lekkim śmiechem wolnym od ciężkich stereotypów płciowych.
I to działa. Sprawdź różnorodność w tych cytatach z zaawansowanych recenzji czytelników:
- "Uwielbiam tę książkę! To historia Meow - chłopca chodzącego do szkoły, który nosi czapkę z kocimi uszami i przetwarza rzeczy nieco inaczej niż jego koledzy z klasy".
- "To było słodkie i głupie spojrzenie na małą dziewczynkę, która nazywa się Miau, ale podkreśla, że NIE jest kotem. Nosi koci kapelusz i maszeruje w rytm własnego bębna".
- "Cóż za uroczy mały klejnot! Świetna reprezentacja z Meow będącą neurodiverse i (jak sugeruje opis książki) gender non-conforming/non-binary! ".
Wszyscy ci ludzie mają rację.
Ucz się od dzieci.
Hej rodzice i opiekunowie, jesteście zdezorientowani? Jak, u licha, tyle może się wydarzyć w jednej książce? Dlaczego małpy wędrują swobodnie? Co to w ogóle znaczy "tańczyć jak kaczka na płycie grzewczej"? I skąd, u licha, wzięła się ta bananowa armata?
To są doskonałe pytania. Powinieneś je zadać dzieciom. Gwarantujemy, że nie będzie dwóch takich samych odpowiedzi i tak właśnie powinno być.
