The City of Zloczow (Zolochiv, Ukraine) (Karu (Krupnik) Baruch)
Książka opisuje życie mieszkańców Złoczewa, od założenia miasta do czasów po tragedii. Życie podczas.
Dwie wojny światowe zostały szczególnie podkreślone, ponieważ to właśnie w tych dziesięcioleciach życie żydowskie osiągnęło swój szczyt.
Szczyt.
Nagle, wraz z wybuchem II wojny światowej, życie zatrzymało się, a jedno z centrów diaspory przestało istnieć.
Złoczew leży w południowo-wschodniej części Polski, zwanej Małopolską. Kawałek ziemi, który za czasów Cesarstwa Austro-Węgierskiego
Austro-Węgier, nazywany był Galicją. Kraj rolniczy, częściowo pokryty lasami.
Naturalnymi granicami miasta były od południa wzgórza Worniaky, od północy rzeka Złoczówka, a od zachodu i wschodu rzeka Złoczówka.
Na zachodzie i wschodzie miasto łączyło się z okolicznymi wsiami.
Rzekę przecinały cztery drewniane mosty, a linia kolejowa, oddalona o około 2 km od miasta, łączyła miejscowość na zachodzie z Lwowem, a na południowym wschodzie z Lwowem.
Lwowem, a na południowym wschodzie z Tarnopolem. Odgałęzienie linii kolejowej prowadziło na północ do Brodów. Trzy drogi utwardzone.
Łączyły również Złoczew z tymi miastami.
Miasto Złoczew otoczone było wieloma wsiami: Worniaki, Polorki, Bianiow, Zazola, Jałochowicze, Szyk,.
Lacka i łańcuch małych miasteczek: Białokamin, Busk, Sasów, Olesko i Goligóry.
Złoczew był częścią województwa tarnopolskiego. Znajdowały się w nim centralne instytucje obsługujące całe województwo.
Znajdowały się tu urzędy gubernialne, sąd trybunalski, księgi wieczyste, poczta, szpital i szkoły wyższe. Ponieważ miasto znajdowało się w pobliżu granicy.
Granica, stacjonowały tam dwa pułki.
Obok fundacji miejskich i rządowych istniały również żydowskie, które służyły żydowskim mieszkańcom miasta.
Żydowskim: Komitet Gminny, rabini, sędziowie, szpitale, synagogi, szkoły i pomoc społeczna.
Miasto słynęło z czystości i pięknego wyglądu. Domy były w większości murowane i tylko na przedmieściach.
Na przedmieściach można było zobaczyć domy drewniane lub gliniane.