Miasto-eksponat: Jak architektura stworzyła Dubaj

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną eksplorację architektury Dubaju i jego ukrytej historii, popartą rzetelnymi badaniami i rzadkim dostępem do materiałów archiwalnych. Poprzez wciągającą prozę, autor demistyfikuje Dubaj i dostarcza nowych spostrzeżeń, które podważają popularne narracje o mieście.

Książka zawiera interesujące badania, jest dobrze napisana z poetycką jakością i zapewnia świeże spojrzenie na architekturę i historię Dubaju. Proza jest przystępna, unikając akademickiego żargonu, a jednocześnie jest wystarczająco złożona, aby zaangażować czytelnika.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać brak współczesnych analiz lub aktualizacji za ograniczający, ponieważ mają nadzieję na kontynuację, która rozszerzy przedstawioną narrację.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Showpiece City: How Architecture Made Dubai

Zawartość książki:

Oszałamiające wieżowce i chełpliwa architektura sprawiły, że Dubaj stał się sławny - ta książka śledzi ich początki w XX-wiecznym planie przetrwania.

W 1959 roku eksperci zgodzili się, że jeśli Dubaj ma stać się czymś więcej niż niesfornym portem, potrzebny jest plan. Konkretnie, plan miasta miał uchronić je przed zapomnieniem i nieporządkiem. Dzięki przysłowiowemu uściskowi dłoni, władca Dubaju zatrudnił brytyjskiego architekta Johna Harrisa do zaprojektowania strategii Dubaju, aby przyciągnąć uwagę świata - a następnie jego inwestycje.

Showpiece City opowiada historię tego, jak Harris i inni wynajęci profesjonaliści zaplanowali spektakularną transformację Dubaju w latach 70. ubiegłego wieku. Opierając się na ekskluzywnych wywiadach, prywatnych archiwach, starych fotografiach i wcześniej pomijanych dokumentach rządowych, Todd Reisz ujawnia braggadocio i wytrwałość, które sprzedały Dubaj jako opłacalny biznesplan. Architektura uczyniła ten plan czymś, co warto zobaczyć. Reisz zwraca uwagę na początkowe osiągnięcia architektoniczne - w tym pierwszy szpital w mieście, bank narodowy i wieżowiec - zaprojektowane jako eksponaty mające ogłosić miejsce Dubaju na światowej scenie.

Reisz bada pomijaną historię panoramy, która nie wyrosła po prostu z piasków. W najwcześniejszej nowoczesnej architekturze miasta odnajduje fundamenty miejskiej strategii przetrwania, polegającej na zaciąganiu długów i ciągłym tworzeniu boisk. Dubaj stał się poligonem doświadczalnym dla globalnego miasta i prefiguracją tego, jak urbanizacja dzieje się teraz wszędzie.