Cities as Palimpsests?: Responses to Antiquity in Eastern Mediterranean Urbanism
Metafora palimpsestu jest coraz częściej przywoływana do konceptualizacji miast o głębokiej, żywej przeszłości. Niniejszy tom stara się przemyśleć i wykroczyć poza logikę palimpsestu, pytając, czy ten modny trop podstępnie zmusza nas do dostrzegania sprzeczności tam, gdzie lokalni mieszkańcy nie widzieli (i nie widzą) żadnej, do narzucania rozróżnień, które spełniają nasze własne założenia dotyczące periodyzacji historycznej i praktyki kulturowej, ale które mają niewielki związek z doświadczeniem starożytnych, średniowiecznych lub wczesnonowożytnych osób.
Obejmując okres od założenia Nowego Rzymu przez Konstantyna w IV wieku do współczesnych następstw libańskiej wojny domowej, książka ta łączy perspektywy naukowców zwykle oddzielonych dyscyplinarnymi granicami późnego antyku, islamu, średniowiecza, bizantyjskiego, osmańskiego i współczesnego Bliskiego Wschodu, ale których praca łączy ich badanie regionu charakteryzującego się raczej odpornością niż pęknięciem. Tom zawiera wstęp i osiemnaście artykułów historyków, archeologów i historyków sztuki, którzy badają historyczną i kulturową złożoność wschodnich miast śródziemnomorskich.
Autorzy podkreślają wpływ wielu starożytności wyobrażanych i doświadczanych przez osoby i grupy, które przez pokolenia uczyniły te miasta domem, a także przez podróżników i innych obserwatorów, którzy przez nie przechodzili. Niezależne studia przypadków łączy wspólna troska o zrozumienie wielu sposobów, w jakie przeszłość miast żyje w ich teraźniejszości.