Metonymy in Frames: The Role of Functional Relations in Contiguity-Based Semantic Shifts of Nouns
Niniejsza praca udoskonala pojęcie metonimii i leżące u jego podstaw pojęcie ciągłości pojęciowej, opisując podstawową właściwość strukturalną metonimii.
Badana od starożytności metonimia jest wszechobecnym mechanizmem konstruowania znaczeń w kontekście, który obejmuje językowo zakodowaną koncepcję źródłową, która kieruje uwagę na sytuacyjnie istotną koncepcję docelową. Modelowanie kontinuum metonimicznego za pomocą rekurencyjnych struktur atrybut-wartość, inspirowanych odkryciami psychologii poznawczej, sugeruje, że relacja metonimiczna zależy w dużej mierze od funkcjonalności źródła w odniesieniu do celu.
W oparciu o tę właściwość strukturalną można zidentyfikować kilka wzorców jako potencjalnych podstaw przesunięć metonimicznych. Sposób, w jaki te przesunięcia są kodowane na powierzchni językowej, różni się w zależności od tego, czy uwaga w danej ramie skupia się bardziej na źródle (metonimia bliższa dosłownemu użyciu), czy bardziej na celu (metonimia bliższa słowotwórstwu). Co więcej, dekompozycja relacji ciągłości na relacje funkcjonalne wskazuje na potencjalny konceptualny dystans między źródłem a celem. Takie podejście przyczynia się do zrozumienia granic i możliwości metonimii.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)