Voltammetric Methods in Brain Systems
Wysiłki mające na celu pomiar neuroprzekaźników i powiązanych z nimi związków w żywej tkance mózgowej za pomocą elektrochemii faradycznej rozpoczęły się na dobre we wczesnych latach siedemdziesiątych. W kolejnych latach ukazało się kilka monografii i różnych sympozjów na ten temat.
Obecny tom Neuromethods, Voltammetric Methods in Brain Systems, można uznać za różniący się od poprzednich pod kilkoma względami. Metodologia elektrochemii in vivo osiągnęła obecnie stabilny poziom dojrzałości. Nie jest już konieczne przekonywanie zainteresowanych użytkowników, że techniki te mogą mierzyć, z określonym stopniem wiarygodności, niektóre neuroprzekaźniki i metabolity w przestrzeni płynu pozakomórkowego.
Co więcej, podstawowe podejścia do pomiarów elektroanalitycznych są szerzej akceptowane przez neuronaukowców i nie trzeba wyjaśniać w sposób tutorialowy szczegółów elektrochemii oksydacyjnej. Co więcej, zgodnie z naturą serii Neurumethods, jest to tom "jak to zrobić", a czytelnicy znajdą wiele szczegółów na temat przygotowania elektrod, praktycznych szczegółów eksperymentalnych i interpretacji wyników.
Duży nacisk położono jednak na zastosowanie metod woltamperometrycznych. Pierwsze dwa rozdziały dotyczą podstaw związanych z zastosowaniem pomiarów elektrochemicznych in vivo.
Pierwszy artykuł oferuje autorytatywny opis naszego rozumienia stanów powierzchni elektrod węglowych i z włókien węglowych. Zapewnia uzasadnienie dla różnych obróbek wstępnych, które pozwoliły na "dostrojenie" właściwości elektrody w celu uzyskania czułości i krótkich czasów reakcji.