Metody etyki

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają wyraźny kontrast między treścią książki, która jest chwalona za kompleksową analizę teorii etycznej, a jakością jej cyfrowych wydań, które otrzymują znaczącą krytykę z powodu literówek, słabego formatowania i problemów z czytelnością.

Książka jest uważana za jedno z najważniejszych opracowań z zakresu teorii etycznej, chwalone za wnikliwe argumenty, kompleksowe omówienie myśli moralnej i szczegółową analizę stanowisk utylitarystycznych.

Cyfrowe wydania są nękane błędami typograficznymi, słabym formatowaniem i brakiem rozróżnienia między tekstem a przypisami, co czyni je prawie nieczytelnymi. Wielu czytelników zaleca unikanie obecnego wydania cyfrowego na rzecz wersji papierowej.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Methods Of Ethics

Zawartość książki:

THE METHODS OF ETHICS by HENRY SIDGWICK, pierwotnie opublikowane w 1884 roku. PRZEDMOWA: DO PIERWSZEGO WYDANIA. Oferując publicznie nową książkę na temat tak banalny jak etyka, wydaje się pożądane, aby na początku jasno wskazać jej plan i cel. Jej charakterystyczne cechy można najpierw przedstawić w sposób negatywny. Nie jest ona w głównej mierze metafizyczna ani psychologiczna, a jednocześnie nie jest dogmatyczna ani bezpośrednio praktyczna, nie zajmuje się, z wyjątkiem ilustracji, historią myśli etycznej, w pewnym sensie można powiedzieć, że nie jest nawet krytyczna, ponieważ tylko przypadkowo oferuje krytykę systemów poszczególnych moralistów. Twierdzi, że jest to badanie, jednocześnie eksponujące i krytyczne, różnych metod uzyskiwania uzasadnionych przekonań co do tego, co należy zrobić, które można znaleźć albo wyraźnie, albo domyślnie w moralnej świadomości ludzkości i które od czasu do czasu były rozwijane, pojedynczo lub w połączeniu, przez indywidualnych myślicieli i opracowywane w systemy obecnie historyczne. Uniknąłem dociekań na temat pochodzenia zdolności moralnych, które być może zajmowały nieproporcjonalnie dużo uwagi współczesnych moralistów, dzięki prostemu założeniu, które wydaje się być przyjmowane implicite we wszystkich rozumowaniach etycznych, że w danych okolicznościach istnieje coś, co jest słuszne lub rozsądne do zrobienia, i że można to poznać.

Jeśli przyznać, że obecnie mamy zdolność poznania tego, to wydaje mi się, że badanie historycznych poprzedników tego poznania i jego relacji do innych elementów umysłu nie należy do etyki bardziej niż odpowiednie pytania dotyczące poznania przestrzeni należą do geometrii 2. Nie przyjmuję jednak żadnych dalszych założeń co do natury przedmiotu wiedzy etycznej, a zatem mój traktat nie jest dogmatyczny, a różne opracowane w nim metody są objaśniane i krytykowane z neutralnej pozycji i tak bezstronnie, jak to tylko możliwe. A zatem, chociaż moje podejście do tematu jest w pewnym sensie bardziej praktyczne niż wielu moralistów, ponieważ od początku do końca zajmuję się rozważaniem, w jaki sposób można racjonalnie dojść do wniosków w znanej materii naszego codziennego życia i rzeczywistej praktyki, moim bezpośrednim celem, aby odwrócić zdanie Arystotelesa, nie jest praktyka, ale wiedza. Pomyślałem, że dominacja w umysłach moralistów pragnienia budowania zahamowała prawdziwy postęp nauk etycznych i że byłoby to korzystne dla zastosowania tej samej niezainteresowanej ciekawości, której głównie zawdzięczamy wielkie odkrycia fizyki.

W tym duchu starałem się skomponować niniejszą pracę i w tym celu chciałem skoncentrować uwagę czytelników, od początku do końca, nie na praktycznych wynikach, do których prowadzą nasze metody, ale na samych metodach. Chciałem tymczasowo odłożyć na bok przypuszczenie, że dwie lub więcej alternatyw może w pewnych okolicznościach być równie słusznych. 1884. To stwierdzenie wydaje mi się teraz wymagać niewielkiej modyfikacji 1884. pilna potrzeba, którą wszyscy odczuwamy, aby znaleźć i przyjąć prawdziwą metodę określania tego, co powinniśmy robić, i po prostu rozważyć, jakie wnioski zostaną racjonalnie osiągnięte, jeśli zaczniemy od pewnych przesłanek etycznych, oraz z jakim stopniem pewności i precyzji. Powinienem wspomnieć, że rozdział IV. księgi I. został przedrukowany ze znacznymi zmianami z Contemporary Review, w którym pierwotnie pojawił się jako artykuł o przyjemności i pożądaniu.