Metatheater and Modernity: Baroque and Neobaroque
Metateatr i nowoczesność: Baroque and Neobaroque to pierwsza praca, która łączy badania nad metateatrem z koncepcjami baroku i neobaroku. Argumentując, że początek europejskiej nowoczesności na początku XVII wieku oraz zarówno modernistyczny, jak i postmodernistyczny okres XX wieku były świadkami rozkwitu zjawiska teatru, który zastanawia się nad sobą jako teatrem, autor ponownie bada pojęcia metateatru, baroku i neobaroku poprzez zestawienie i dokładną analizę sztuk z XVII i XX wieku.
Porównania obejmują Prawdziwego świętego Genezjusza Jeana Rotrou z Keanem Jeana-Paula Sartre'a i Czarnymi Jeana Geneta; L'Illusion comique Pierre'a Corneille'a z Iluzją Tony'ego Kushnera; Impresario Giana Lorenza Berniniego z trylogią teatru w teatrze Luigiego Pirandella; Hamleta Szekspira z Henrykiem IV Pirandella i Rosencrantz i Guildenstern nie żyją Toma Stopparda; Impromptu de Versailles Moli re z "impromptus" Jeana Cocteau, Jeana Giraudoux i Eug ne Ionesco. Metateatr i nowoczesność bada również rolę technologii w tworzeniu i przełamywaniu iluzji w obu stuleciach.
W przeciwieństwie do poprzednich prac na temat metateatru, podkreśla metateatralną rolę komedii. Autor konkluduje, że metateatr jest zarówno performatywny, jak i performatywny: dokonuje percepcyjnej transformacji w swojej publiczności zarówno poprzez obronę teatru, jak i ujawnienie iluzorycznej jakości świata zewnętrznego.