Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej piękny styl i głębię naukową, podczas gdy inni uważają ją za rozczarowującą i zbyt złożoną.
Zalety:⬤ Pięknie napisana
⬤ błyskotliwa i inspirująca
⬤ obszerne badania
⬤ pouczająca o figurach retorycznych.
Wady:⬤ Niektóre sekcje są zbyt szczegółowe
⬤ może być rozczarowująca
⬤ trudna w czytaniu
⬤ może wymagać naukowego przygotowania, aby w pełni ją docenić.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Metaphor
Zawartość książki:
Denis Donoghue zwraca swoją uwagę na praktykę metafory i jej mniejszych kuzynów, podobieństwa, metonimii i synekdochy. Metafora ("przenoszenie lub przenoszenie w poprzek") zakłada, że zwykłe słowo mogło zostać użyte w wypowiedzi, ale nie zostało. Zamiast tego pojawia się coś innego, coś nieoczekiwanego. Celem metafory jest wzbogacenie doświadczenia czytelnika poprzez przywołanie na myśl różnych skojarzeń. Siłą dobrej metafory jest nadanie czemuś innego, nowego życia. Donoghue twierdzi, że zasadniczy charakter metafory jest proroczy. Metafory mają na celu zmianę świata poprzez zmianę naszego jego postrzegania.
W centrum badań Donoghue znajduje się idea, że metafora pozwala na największą swobodę w posługiwaniu się językiem, ponieważ zwalnia język z lokalnych obowiązków odniesienia i denotacji. Metafory spiskują z umysłem w jego cieszeniu się wolnością. Metafora celebruje życie wyobraźni par excellence, od rozważań Donoghue na temat łacińskich hymnów Akwinaty, przeplatanych autobiograficzną refleksją, po jego zwinne i spostrzegawcze lektury Wallace'a Stevensa.
Kiedy Donoghue analizuje historię metafory i oporu wobec niej, sięgając do Arystotelesa i George'a Lakoffa, jest przebiegłym, przenikliwym i przekonującym towarzyszem. Zajmuje się również pytaniem, czy metafory mogą kiedykolwiek naprawdę umrzeć. Na każdej stronie Metafory odbija się mądrość zgromadzona przez dziesięciolecia czytania i czystej miłości do języka i życia.
