Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Menander Rhetor. Dionysius of Halicarnassus, Ars Rhetorica
Niniejszy tom zawiera trzy traktaty retoryczne pochodzące prawdopodobnie z czasów panowania Dioklecjana (285-312 r. n.e.), które zawierają instrukcje dotyczące komponowania epideiktycznych (ekspozycyjnych) przemówień na wiele różnych okazji, zarówno publicznych, jak i prywatnych. Dwa z nich przypisuje się niejakiemu Menandrowi Retorowi z Laodycei (w południowo-zachodniej Turcji); trzeci, znany jako Ars Rhetorica, błędnie przypisuje się wcześniejszemu historykowi i krytykowi literackiemu Dionizjuszowi z Halikarnasu. Traktaty te wywodzą się ze szkół retoryki, które kwitły w Cesarstwie Rzymskim od II do IV wieku naszej ery na greckim Wschodzie. Chociaż ważne przykłady niektórych gatunków prozy okazjonalnej zostały skomponowane w V i IV wieku pne przez Tukidydesa, Ksenofonta, Platona, a zwłaszcza Isokratesa, to wraz z rozkwitem prozy retorycznej podczas tak zwanej drugiej sofistyki w drugiej połowie II wieku naszej ery, więcej form zostało opracowanych jako standardowy repertuar i stało się wzorowymi.
Wyraźnie hellenistyczne i bogato inspirowane prozą i poezją czcigodnej przeszłości, traktaty te skierowane są do początkującego oratora rozważającego karierę obywatelską, który miałby przemawiać w interesie swojego miasta do władz rzymskich i być elokwentnym obrońcą jego greckiej kultury i dziedzictwa. Zapewniają one wgląd w kulturę literacką, wartości i praktyki edukacyjne oraz obawy społeczne tych Greków pod panowaniem rzymskim, zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym, i znacząco wpłynęły na późniejszą literaturę zarówno pogańską, jak i chrześcijańską.
Niniejsze wydanie oferuje świeże tłumaczenie, obszerne adnotacje i teksty oparte na najlepszych wydaniach krytycznych.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)