Men in Blackface: Prawdziwe historie występów minstreli

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Men in Blackface: True Stories of the Minstrel Show

Zawartość książki:

Spis treściThe Minstrel Show Will Never DieJim Crow and Tom ThumbIrishness of it AllIrving Berlin TitillatesGershwin's Racial ProfilingJews in BlackfaceJolson the ShlemielStrutting to RedemptionEndnotes--------------------------------How New York City, the Birthplace of Blackface, Defined Humor and Race for 100 Years( 12-17) Jim Crow, czarnoskóra postać sceniczna, nadaje swoje imię zgubnej praktyce segregacji rasowej. Rodowity nowojorczyk Tom Rice zagrał „Jima Crowa” w Bowery Theatre w 1832 roku.

(22-24) Edwin P. Christy założył pierwszą stałą salę minstreli przy 472 Broadway w Nowym Jorku w 1847 roku. Christy stworzył stylizowany format, który przetrwał 10 dekad.

Why Irish Americans Wore Blackface (18-19) „Dixie” Dana Emmeta, napisana jako melodia minstrela, stała się hymnem Konfederacji.

We wcześniejszej piosence minstrela Emmett romantyzował „Będę tańczyć całą noc i pracować cały dzień.” (46-48) Ned Harrigan, dziadek musicalu na Broadwayu, w 1879 r. wystawił na scenie irlandzką gwardię Mulligan przeciwko czarnej (biali aktorzy w czarnej twarzy) gwardii Skidmore - „Dziesięć plutonów dandysów”.

„The Blackface Burden of Jewishness” (73-78) Irving Berlin, syn kantora, napisał swoją pierwszą »coon song« w 1909 roku i dodał osiem kolejnych do swojego cyklu »coon song«. Berlin występował z minstrelami o czarnych twarzach dla armii zarówno podczas I, jak i II wojny światowej. Jego film z 1942 roku, „Holiday Inn”, wprowadził „White Christmas” i Binga Crosby'ego w czarnym stroju.

(101-138) Al Jolson w czarnym stroju stworzył pierwszy mówiący film w 1927 roku. W każdym ze swoich ośmiu hollywoodzkich filmów na przestrzeni dwóch dekad, Jolson wplatał temat żydowskości w występy minstreli w czarnym stroju. Jest on światową ikoną blackface.