Mekka rewolucji: Algieria, dekolonizacja i trzeci porządek świata

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 14 głosach.

Oryginalny tytuł:

Mecca of Revolution: Algeria, Decolonization, and the Third World Order

Zawartość książki:

Mekka rewolucji śledzi ideologiczną i metodologiczną ewolucję rewolucji algierskiej, pokazując, w jaki sposób antykolonialna walka nacjonalistyczna zakończyła się ambitnym programem niepodległej Algierii, mającym na celu przekształcenie nie tylko własnego społeczeństwa, ale także społeczeństwa międzynarodowego. W pracy tej Jeffrey James Byrne analizuje najpierw zmieniającą się politykę i międzynarodowe strategie Algierskiego Frontu Wyzwolenia Narodowego (FLN) podczas wojny z Francją, w tym przyjęcie bardziej kompleksowych wizji dekolonizacji, które wymagały transformacji społeczno-gospodarczej w skali globalnej zgodnie z liniami marksistowskimi/leninowskimi/fanonistycznymi/maoistowskimi/guevariańskimi. Po uzyskaniu niepodległości Algierczycy odgrywali wiodącą rolę w sprawach arabsko-afrykańskich, a także w szeroko zakrojonym projekcie Trzeciego Świata, który kwestionował strukturalne nierówności w systemie międzynarodowym i światowej gospodarce, w tym w inicjatywach takich jak Ruch Państw Niezaangażowanych, G77 i ruch afroazjatycki. W tym samym czasie Algier, nazywany mekką rewolucji.

Mekka rewolucji, stał się kluczowym węzłem w międzykontynentalnej transnarodowej sieci ruchów wyzwoleńczych, rewolucjonistów i różnego rodzaju radykalnych grup.

Opierając się na bezprecedensowym dostępie do materiałów archiwalnych z FLN, niepodległego państwa algierskiego i pół tuzina innych krajów, Byrne opowiada postkolonialną lub południowo-południową historię międzynarodową. Umiejscawia dominujące paradygmaty, takie jak zimna wojna, w szerszym kontekście dekolonizacji i rzuca nowe światło na relacje między wyłaniającymi się elitami Afryki, Bliskiego Wschodu, Azji i Ameryki Łacińskiej.

Mekka rewolucji pokazuje, w jaki sposób Trzeci Świat ewoluował z wywrotowego ponadnarodowego zjawiska w tryb współpracy elit, który wzmocnił autorytet postkolonialnego państwa. W ten sposób ruch Trzeciego Świata odegrał kluczową rolę w budowie totalizującego porządku międzynarodowego końca XX wieku.