Megastruktura: Miejskie przyszłości niedawnej przeszłości

Opinie czytelników

Książka ta jest przedrukiem oryginalnej pracy z 1976 roku na temat megastruktur, oferując krytyczny przegląd projektów architektonicznych z lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Łączy w sobie bogatą narrację z atrakcyjnymi zdjęciami, dzięki czemu jest istotna i inspirująca dla współczesnych architektów i studentów projektowania.

Książka zawiera kompleksowy przegląd innowacyjnych megastruktur, zawiera piękne zdjęcia i rzuca wyzwanie tradycyjnej koncepcji projektowania przedmieść. Jest uważana za klasykę i pozostaje inspirująca i aktualna dla współczesnych projektantów i architektów.

Niektórzy mogą uznać, że treść jest zbyt ściśle związana z epoką, potencjalnie ograniczając jej atrakcyjność dla tych, którzy szukają nowoczesnych perspektyw.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Megastructure: Urban Futures of the Recent Past

Zawartość książki:

Długo poszukiwane wznowienie tego klasyka historii i krytyki architektury, badającego ruch, który zainspirował zarówno architektów, jak i fantastów i filmowców.

Jest to koncepcja architektoniczna tak kusząca, jak nieuchwytna, tak futurystyczna, jak pierwotna. Megastruktura jest tym, na co wygląda: ogromnym budynkiem, który może mieć potencjalnie niezliczone zastosowania, konteksty i adaptacje. Teoretyzowane i na krótko eksperymentowane w formie zbudowanej w latach 60. megastruktury niemal równie szybko wyszły z mody w zawodzie. Jednak książka Reynera Banhama z 1976 roku zebrała historie powstania i trwający mit tego wizjonerskiego ruchu, starając się nakreślić jego dynamiczny wzrost, szybki upadek i ciągłe znaczenie.

Megastruktura: Urban Futures of the Recent Past jest częścią niedawnego wzrostu zainteresowania tą quiksotyczną formą, której kilka przykładów zostało zbudowanych, ale do dziś - dekady po jej kodyfikacji - pozostaje bardziej poetycką ideą niż rzeczywistym typem architektonicznym. Banham, jeden z najbardziej utalentowanych i przenikliwych krytyków i historyków architektury swoich czasów, szukał powiązań między teoretycznymi początkami w bardziej gwieździstych rysunkach Le Corbusiera, a lawiną teorii japońskich architektów-metabolistów, z mniej celowymi przykładami w architekturze wojskowej, przemyśle, infrastrukturze i pojawiających się przypadkach w popkulturze i sztuce. Gdyby pisał tę książkę kilka lat później, znalazłby mnóstwo przykładów w sztuce spekulatywnej i kinie science fiction, mediach, w których do dziś wywołuje zdumienie.

Długo poszukiwane studium autora, który połączył wyobraźnię, dowcip i pionierskie badania, ponowna publikacja Megastruktury jest okazją zarówno dla naukowców, jak i laików, aby powrócić do początków tej fantastycznej idei miejskiej.