Megafon martwego mózgu

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, zbiór esejów i krytyki literackiej George'a Saundersa otrzymał mieszankę pochwał i krytyki. Podczas gdy wielu czytelników uznało eseje za wnikliwe, prowokujące do myślenia i humorystyczne, niektórzy uważali, że ich jakość była różna i że brakowało im pomysłowości jego beletrystyki. Tematyka książki dotycząca empatii, życzliwości i wyzwań związanych z mediami i społeczeństwem odbiła się szerokim echem, ale kilku czytelników uznało jej fragmenty za nudne lub nielinearne.

Wnikliwa i prowokująca do myślenia treść, humor przeplatający się z poważnymi tematami, wciągająca proza i silny moralny ton. Wiele esejów zostało pochwalonych za ich głębię i zdolność do wywoływania empatii i zrozumienia. Czytelnicy docenili styl pisania Saundersa i uznali go za mistrza języka.

Jakość esejów była niespójna, a niektóre z nich wypadły płasko, kilka fragmentów wydawało się nielinearnych lub nudnych, a nie wszyscy czytelnicy uznali humor za skuteczny. Niektórzy zauważyli znaczącą różnicę między beletrystyką Saundersa a literaturą faktu, z mniejszymi oczekiwaniami spełnionymi w tym zbiorze.

(na podstawie 51 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Braindead Megaphone

Zawartość książki:

Od autora bestsellerów New York Timesa nr 1, nagrodzonej Man Booker Prize powieści Lincoln in the Bardo i zbioru opowiadań Dziesiąty grudnia, finalisty National Book Award 2013 w kategorii literatury pięknej.

Przełomowa książka "najzabawniejszego pisarza w Ameryce" - nie wspominając o oficjalnym "Geniuszu" - jego pierwszy zbiór literatury faktu.

Pierwsze podejście George'a Saundersa do literatury faktu składa się z esejów na temat literatury, podróży i polityki. Rdzeniem tej wyjątkowej kolekcji są eseje podróżnicze Saundersa oparte na jego podróżach w poszukiwaniu tajemnic "Buddha Boy" w Nepalu; próbie oddania się ekstrawaganckim przyjemnościom Dubaju; i dołączeniu do wyczynów minutemenów na granicy z Meksykiem. Saunders fachowo porusza się po dziełach Marka Twaina, Kurta Vonneguta i Esther Forbes, prowadząc czytelnika przez skalisty krajobraz polityczny współczesnej Ameryki. Okraszone jego charakterystycznym dowcipem i wyjątkową wizją, przedsięwzięcie Saundersa w sztuce eseju jest świadectwem jego wyjątkowego zakresu i zdolności jako pisarza i myśliciela.