Medytacja nad śmiercią w średniowiecznym i wczesnonowożytnym piśmiennictwie religijnym: Od Bonawentury do Lutra

Oryginalny tytuł:

Meditating Death in Medieval and Early Modern Devotional Writing: From Bonaventure to Luther

Zawartość książki:

Seria monograficzna Oxford Studies in Medieval Literature and Culture prezentuje wielojęzyczną i wielokulturową jakość literatury średniowiecznej i aktywnie dąży do promowania badań, które nie tylko koncentrują się na szeregu tematów, którymi obecnie zajmują się mediewiści€.

"w literaturze, teologii i filozofii, w historii społecznej, politycznej, prawnej i intelektualnej, historii sztuki i historii nauki€.

"ale także produktywnie łączy te tematy. Oferuje innowacyjne studia na tematy, które mogą obejmować między innymi historię rękopisów i książek.

Języki i literatury globalnego średniowiecza.

Rasa i postkolonializm.

Humanistyka cyfrowa, media i performance.

Muzyka.

Medycyna.

Historia afektu i emocji.

Literatura i praktyki pobożności.

Teoria i historia płci i seksualności, ekokrytyka i środowisko.

Teorie estetyki.

Średniowiecze.

Rozmyślanie o śmierci i życiu pozagrobowym było jedną z najważniejszych technik, jakie chrześcijańskie społeczeństwa średniowiecznej i wczesnonowożytnej Europy miały do dyspozycji w celu rozwijania poczucia indywidualnej tożsamości. Wierzący, którzy regularnie i systematycznie zastanawiali się nad nieuchronnością śmierci i pewnością wiecznej kary w piekle lub nagrody w niebie, zdobywali zrozumienie siebie jako wyjątkowych osób zdefiniowanych przez ich moralne działania.

Nauczyliby się również dyscyplinować samych siebie, odczuwając wyrzuty sumienia z powodu swoich grzechów, czyniąc pokutę i kultywując stałą czujność nad swoimi przyszłymi myślami i czynami. Książka ta obejmuje kluczowy okres w kształtowaniu się i transformacji techniki medytacji nad śmiercią: od XIII wieku, kiedy praktyka, która była głównie domeną elity monastycznej, zaczęła być szerzej rozpowszechniana wśród wszystkich segmentów społeczeństwa chrześcijańskiego, do XVI wieku, kiedy reformacja protestancka przekształciła technikę ćwiczeń duchowych w opartą na Biblii uważność, która uniknęła piętna pobożności uczynkowej. Omawia tekstowe instrukcje dotyczące medytacji, a także teorie, przekonania i doktryny, które za nimi stoją.

Źródła są łacińskie i wernakularne i cieszyły się szerokim obiegiem w chrześcijańskiej i protestanckiej Europie w rozważanym okresie.