Medytacja Advaita: „Wieczne ja” nie jest ani indywidualne, ani uniwersalne”

Oryginalny tytuł:

Advaita Meditation: The eternal I" is neither individual nor universal"

Zawartość książki:

Advaita w sanskrycie oznacza "nie dwa". Jest to niedualistyczna doktryna hinduizmu, która potwierdza jedność między duszą (Atmanem) a Absolutem (Braminem).

Indyjski filozof Shankara (788-820) ukształtował tę doktrynę na podstawie Upaniszad (świętych tekstów, które zreformowały Wedy) oraz tekstów swojego własnego mistrza Gaudapady. Filozofia ta analizuje trzy stany świadomości - czuwanie, sen i głęboki sen - i dochodzi do wniosku, że świat ma "względną" rzeczywistość. Ustala, że wszystkie dusze są Bogiem, że Brahman (Bóg) jest jedyną rzeczywistością istnienia: poza Nim wszystko jest iluzją, przemijającą i nietrwałą.

Z powodu iluzji ignorancji dusza wierzy, że jest ciałem, że istnieje oddzielnie od Boga i jest od Niego różna. Kiedy uwalnia się od tej fałszywej identyfikacji, odkrywa, że nie ma różnicy między nią a Bogiem.

Utrzymuje, że Najwyższa Rzeczywistość nie ma żadnych atrybutów ani cech. Postrzeganie wielości wynika z mentalnego aktu konceptualizacji, dzielenia na części tego, co nigdy nie jest podzielone w swojej własnej naturze.