Medycyna zakonników w średniowiecznej Anglii

Oryginalny tytuł:

The Medicine of the Friars in Medieval England

Zawartość książki:

Opierając się na zaskakującym bogactwie dowodów znalezionych w zachowanych manuskryptach, książka ta przywraca braciom należne im miejsce w historii angielskiej opieki zdrowotnej.

Zakonnicy są często pomijani w obrazie opieki zdrowotnej w późnośredniowiecznej Anglii. Lekarze, chirurdzy, aptekarze, fryzjerzy, położne - to ludzie, o których myślimy natychmiast jako o agentach uzdrawiania; podczas gdy nauczycieli uniwersyteckich identyfikujemy jako autorytety w dziedzinie pism medycznych. Jednak od ich pierwszego pojawienia się w Anglii w latach dwudziestych XII wieku do rozproszenia klasztorów w latach trzydziestych XV wieku, cztery zakony braci były aktywne jako uzdrowiciele każdego rodzaju. Ich opieka wykraczała poza krąg ich własnych braci: pacjentami byli członkowie rodziny królewskiej, szlachta i biskupi, a także udzielali pomocy charytatywnej i pomocy ubogim. Pisali również o medycynie. Bartłomiej Anglik i Roger Bacon byli prawdopodobnie najbardziej wpływowymi autorami, obok dominikanina Henry'ego Daniela. Nie powinniśmy również zapominać o anonimowych franciszkańskich kompilatorach Tabula medicine, podręcznika leczenia, który zawiera między innymi historie przypadków braci praktykujących medycynę. Nawet po reformacji teksty te nadal krążyły i znajdowały nowych czytelników wśród praktyków i właścicieli domów.

Książka ta przywraca braciom należne im miejsce w historii angielskiej opieki zdrowotnej, badając złożone, produktywne uwikłanie między opieką nad duszą a leczeniem ciała, zarówno pod względem teoretycznym, jak i praktycznym. Opierając się na zaskakującym bogactwie dowodów znalezionych w zachowanych manuskryptach, ujawnia takie osoby jak William Holme (ok. 1400) i jego pacjent książę Yorku (zm. 1402), który cierpiał na opuchnięte nogi. Holme pisał również o prostych środkach leczniczych i podawał instrukcje dotyczące radzenia sobie z problemami z oczami i głosem, których doświadczali jego bracia franciszkanie. Bracia od XIII wieku pisali o medycynie w inny sposób, odzwierciedlając swoje religijne powołanie jako kaznodzieje i spowiednicy.